چرا بهشهر با 80 درصد پنبه مازندران فاقد صنایع تبدیلی است؟

<p style='text-align: justify;'><span style='font-family: Tahoma;'>بهشهر با سطح زیر کشت پنبه به وسعت 945 هکتار 80 درصد سطح زیر کشت پنبه در مازندران را دارا بوده که متاسفانه این حجم از کشت فاقد هرگونه صنایع تبدیلی و حمایتی است.</span></p>

کد خبر : 7090
1393/05/17
0
https://mazandasnaf.ir/7090
چاپ

به گزارش مازند اصناف به نقل از خط امید بهشهر، قدیمی ترها شاید یادشان باشد و یا از پدران خود شنیده باشند که روزگاری نمایندگانی از طرف حکومت وقت جهت مطالعه‌ی وضعیت زمین و میزان بازدهی محصول در آن، به بهشهر آمده بودند و در سالیان متفاوت از مردم درخواست داشتند که محصولات مختلفی را کشت کنند تا بالاخره بر محصول پنبه اتفاق نظر پیدا کردند که پنبه بهترین محصول برای آب و خاک بهشهر است.

بنابراین حلقه ی های بعدی صنعت فرآوری پنبه را نیز در بهشهر احداث کردند تا کشت پنبه برای مردم منطقه صرفه ی اقتصادی داشته باشد، زنجیره ی صنعتی که زندگی هزاران خانواده از بهشهر و حومه را رنگین ساخته بود.

هر چند امروزه به جای آن کارخانه پنبه، خانه های بی مهر مسکن مهر را مشاهده می کنیم.

البته در این مجال فرصت بررسی سرنوشت آن زنجیره ی صنعتی نیست، هر چند بحث اصلی ما زنجیره ی صنعتی پنبه در بهشهر است.

پنبه محصولی است که اهمیت و استراتژیک بودن آن از نظر تأمین مواد اولیه کارخانجات وابسته و تولید پروتئین در راستای تأمین امنیت غذائی، به طور فزاینده در جهان بیشتر می شود، لذا کشورهای تولیدکننده با حمایت از تولید آن، سعی در بهبود موقعیت خود در اقتصاد جهانی دارند.

تولید پنبه در ایران قدمت زیادی دارد. بر اساس گزارش فائو در سال 2000، سطح زیر کشت پنبه در ایران حدود 240 هزار هکتار با عملکرد حدود 2/08 تن در هکتار بوده است.

از این مقدار حدود 30 هزار هکتار آن به پنبه دیم تعلق دارد. استان‌های گلستان، خراسان، فارس و اردبیل مهم ترین تولیدکنندگان پنبه آبی و استان‌های گلستان، مازندران و خراسان مهم ترین تولیدکنندگان پنبه دیم در ایران بشمار می‌آیند.

در این میان شهرستان بهشهر با سطح زیر کشت پنبه به وسعت 945 هکتار 80 درصد سطح زیر کشت پنبه در مازندران را دارا بوده که متاسفانه این حجم از کشت فاقد هرگونه صنایع تبدیلی و حمایتی است.

این در حالی است که کارشناسان در تهیه طرح های اقتصادی نزدیک بودن صنایع تبدیلی و کارخانه مورد نظر به مواد اولیه را یک مزیت و یک اصل می دانند.

متاسفانه پس از نابودی کارخانه چیت سازی دیگر کسی به فکر صنایع تبدلیلی درعرصه کشاورزی در شهرستان بهشهر نبوده و هزاران افسوس که امروزه مسئولین ذی ربط بجای تلاش برای احیای این صنایع به فکر راه حل های پرهزینه تر و خطرناک تری مانند برخی از پروژه های ناکام اقتصادی افتاده اند.