مردم مناطق خسارت دیده  غرب مازندران پس از بحران برف از رسانه ملی شنیدند که دولت 10 میلیون تومان وام بلند مدت و 2 میلیون تومان کمک بلاعوض برایشان در نظر گرفته است ، گرچه این مبلغ نمی توانست صد در صد خسارتشان را جبران کند ولی مرهمی بر درد آنان بود .

اما این خبر هم مثل برف غرب مازندران با گرمای هوا آب رفت و  در فروردین 93 خبر آمد که وام 10 میلیونی به 5 میلیون تومان رسید و برای کشاورزان و دامدارانی که در بحران برف  خسارت دیده اند کمکی در نظر گرفته نشد و این خود ضربه ای به روحیه کشاورزان و دامداران بود زیرا پس از برف نیز سعی می کردند  تا به درختان آسیب دیده دست نزنند ، شاید کسی از جهاد کشاورزی برای برآورد خسارت به آنها سر بزند و آستین را بالا زدند و برای آبادانی مجدد باغات خود تلاششان را از سر گرفتند.

بر همین اساس نحوه تخصیص اعتبارات را از زرآبادی رئیس بنیاد مسکن تنکابن پیگیر شدیم که وی گفت: در مجموع 9000 واحد مسکونی  آسیب دیده در استان مازندران 5800 واحد در تنکابن آسیب دیدند که از این میان به دلیل کمبود اعتبارات تخصیصی با وجود این که دولت اعلام کرده بود تا سقف 10 میلیون تومان وام پرداخت خواهد کرد فقط توانستیم تا سقف 5 میلیون تومان وام پرداخت کنیم تا حد اقل همه آسیب دیدگان از این وام بهره مند شوند.

وی درباره جبران خسارات واحد های تجاری ، دامی و انبار های برنج و مرکبات و باغات هم گفت:  ما در حال حاضر برای جبران خسارات واحد های مسکونی با مشکل مواجه هستیم چه برسد به سایر واحد ها!!

لازم به ذکر است تبعیض دکتر نوبخت به آنجا رسیده وقتی جعفرزاده نماینده مردم رشت درباره اعتبار به خسارت دیدگان برف گزارش داد، گفت: در گیلان کلا 7600 واحد مسکونی آسیب دیده، علاوه بر واحد های مسکونی به انبار مرکبات و برنج و واحد های تجاری و دامی نیز تا 10 میلیون تومان وام پرداخت شد  و تسهیلات 3 میلیون تومانی نیز جهت جبران خسارات وارده به لوازم خانگی آسیب دیده در منازل در نظر گرفته شده است.