دستور العملی بسیار ساده برای مبتلا نشدن به فقر
آيا رابطه اي بين اذکار معنوي و مسائل دنيوي وجود دارد؟

دستور العملی بسیار ساده برای مبتلا نشدن به فقر

<p style='text-align: justify;'><span style='font-family: Tahoma;'>مگر نه انکه خداوند قادر متعال خالق همه مخلوقات و پدیده های عالم است و روابط بین این پدیده ها نیز بدست خود اوست؟ خب با این اوصاف نعوذ بالله برای خدا مشکل است که بین یک ذکر و یک عامل بیرونی مانند ثروت و فقر ارتباطی قرار بدهد!؟ </span></p>

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مازند اصناف و به نقل از تراز - روایات بسیاری در زمینه های گوناگون و در رابطه با کارهای مختلف شنیده ایم که برای کارها و اعمال دنیوی نسخه های معنوی پیچیده اند. اما به راستی اصلاً این امور با هم ارتباط دارند؟ برای مثال در مورد اخیر که روایت آن را هم خواهیم خواند رابطه فقر و ثروت با یکسری اذکار چه می تواند باشد؟ مگر می شود من ذکری را بخوانم که نهایتاً می تواند دلم را شفا ببخشد و آرام کند ولی در برابر آن ثروتی نصیبم شود!؟ با محاسبات دقیق ما که این مسائل جور در نمی آید. پس قضیه چیست؟
ابتدا روایت مورد نظر را که در طی آن ششمین پیشوای شیعیان حضرت امام جعفر صادق(ع) برای رهایی انسان از فقر دستورالعملی را بیان فرموده‌اند بخوانیم و بعد به ذکر چند نکته بپردازیم.
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ مَنْ قَالَ مِائَةَ مَرَّةٍ «لَا إِلَهَ إِلَّا الَّلهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبِينُ» أَعَاذَهُ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ مِنَ الْفَقْرِ وَ أَنِسَ وَحْشَةَ قَبْرِهِ وَ اسْتَجْلَبَ الْغِنَى وَ اسْتَقْرَعَ بَابَ الْجَنَّه.
امام جعفر صادق عليه السّلام فرمودند: هر كسى كه صد مرتبه :«لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ الملك الحقّ المبين» بگويد، خداى مقتدر و قاهر او را  از فقر و تنگدستي در امان دارد، از وحشت قبر نجاتش مى‏دهد و بى‏نيازش مى‏كند، در روز قيامت به درب بهشت مى‏كوبد تا داخل آن شود. (از کتاب ارزشمند ثواب الأعمال و عقاب الأعمال)
و اما چند نکته کلی درباره سؤالی که در بالا مطرح شد:
۱- گفته شد که با محاسبات دقیق ما هیچ رابطه ای بین فقر و ثروت و ذکر یافت نمی شود. حالا سؤال این است که چه کسی می تواند ادعا کند به روابط بین پدیده های عالم آگاهی کامل دارد؟ مثلاً رابطه بین یک دانه کوچک که اگر آن را بشکافی چیز خاصی درونش نیست با فلان بیماری چیست؟ با محاسبات دقیق ما هیچ! ولی بعد می بینیم که همین دانه تبدیل می شود به یک گیاه یا حتی درخت تنومند با میوه و ثمرات بسیار مفید که برای برخی بیماری ها هم مفید است. غرض این است که عقل بشر خیلی محدودتر از این حرف هاست که بخواهد ادعا کند به روابط پدیده های این عالم اشراف دارد.


۲- سؤال دیگر اینکه چه کسی این رابطه ها را در بین پدیده ها ایجاد نموده است؟ مگر نه انکه خداوند قادر متعال خالق همه مخلوقات و پدیده های عالم است و روابط بین این پدیده ها نیز بدست خود اوست؟ خب با این اوصاف نعوذ بالله برای خدا مشکل است که بین یک ذکر و یک عامل بیرونی مانند ثروت و فقر ارتباطی قرار بدهد!؟ یعنی حتی اگر می توانستیم ادعا کنیم که ما به روابط پدیده های عالم آگاهیم باز هم ممکن بود خداوند با قدرت لایزالش رابطه ای دیگر خارج از آنچه ما محاسبه کرده بودیم ایجاد نماید!


۳- نکاتی از این دست فراوان است که به یاری خدا در ذیل روایات دیگر به آنها خواهیم پرداخت. فقط یک نکته در خصوص روایت فوق؛ هرچند ناگفته پیداست اما یادمان باشد این گونه دستورالعمل‌های صادره از ائمه معصومین علیهم‌السلام منافی کار و تلاش برای کسب روزی حلال نیست، بلکه مداومت بر این اذکار باعث رفع موانع و برکت در کسب و کار می‌گردد.



ارسال دیدگاه