به‌مرگ گرفتن دولت و به‌تب راضي شدن ملت/1

خودروسالاری، تسمه از گرده ملت می‌کشد/بازی یک‌طرفه خودرو با مردم

• کد خبر : 29088
• 1397/11/13
• 0
• https://mazandasnaf.ir/29088
• چاپ

به گزارش مازند اصناف؛ در کشورمان سال‌هاست که دولت‌ها با فراموش کردن رسالت خود در برقراری عدالت از طریق کمک به محرومین و مستضعفین، با مقدم دانستن "توسعه"، آنهم به مفهوم غربی آن که خود اصل است و همه چیز را قربانی خود می‌کند حتی عدالت و مردم و محرومان را، سعی دارند تا تراز مالی خود را با کاهش سطح یارانه به دهک‌های پائین جامعه و کسب درآمدهای بیشتر از طریق ارائه خدمات به قیمت تمام‌شده، مثبت کنند.

ایجاد شکاف بین شعارهای انقلاب و عمل مسئولان
درکی که مردم و مسئولان صدر انقلاب از نظام اسلامی و دولت اسلامی داشته و دارند، دچار دگرگونی در نگاه کنونی دولتمردان شده و عملکرد آنها گواه بر حقیقت تلخی است که یا دیدگاه آنان پیرامون اهداف و شعارهای انقلاب عوض شده و یا توانایی تحقق این اهداف و شعارها را ندارند و مردم را معطل چیزی می‌کنند که نمی‌خواهند و یا نمی‌توانند آنها را بوجود آورند.

دلائل متعددی از اظهارات و جهت‌گیری دولت‌ها و روسای جمهور ظرف سال‌های اخیر، هر محققی را به این نتیجه می‌رساند که آنها صادقانه با مردم رفتار نکرده و به چیزهایی که در قالب شعار بیان می‌کنند، اعتقادی ندارند و به راهی غیر از راه انقلاب اسلامی می‌روند.

"صنعت مونتاژ"، تحقیرکننده غرور ملی ایرانیان
از طرح این مبانی، که این نوشتار را از مسیر دور می‌کند هرچند بسیار اساسی و روشنگرانه است، عبور می‌کنیم و به بازی اخیر دولت در موضوع "خودرو" می‌پردازیم.

ابتداء با اعتراف به این نظرگاه مردم که دولت‌ها سال‌هاست در موضوع‌های مختلف و از جمله در موضوع اقتصاد و بازار به مرگ می‌گیرند تا مردم به تب راضی شوند، بحث خودرو پیچیده‌تر از مسائل دیگر اقتصادی است ضمن آنکه فهم موضوع خودرو از سوی عموم مردم، بسیار نیز ساده و قابل تحلیل است و آن هم اینکه دست‌های قدرتمندی در کشورمان با ارائه آمارهایی تصمیم‌سازان راهبردی کشور را از وقایعی می‌ترسانند که بمصداق "خودکشی از ترس مرگ"، امکان هر تحول ساختاری در حوزه خودرو را منتفی ساخته و بستری را فراهم آورده‌اند که هیچ کسی در این مملکت به خود اجازه یک جراحی حیات‌بخش در عرصه "صنعت خودرو" را ندهد و این مصیبت همچنان همانند مالیخولیا اقتصاد کشور و مردم را متاثر از خود بسازد و هرچه زمان بیشتر به جلو رود، امکان ایجاد تحول در حوزه خودرو پرهزینه‌تر و دشوارتر شود.

خودرو، محصولی لوس و ننر، عامل فشار بیگانگان
و اما افزایش بی‌رویه قیمت خودرو، که از سال دوم دوره دوم ریاست جمهوری احمدی‌نژاد آغاز شد، از فرصت جدال‌آمیز و فضای غبارآلود دولت - ملت استفاده کرد که با وجود شیب تند دولت در حاشیه‌سازی‌ها، حتی داد و اعتراض رئیس آن دولت را در آورد و حرف آن وقت رئیس جمهور که گفت "ماشین را کیلویی چند حساب کرده‌اید؟" از ذهن‌ها محو نشده است. ضعف دولت در برخورد اساسی با جریانی که پشت "صنعت مونتاژ" و "گریزاننده‌های انقلاب در عرصه خودرو" هستند، کاملاً آشکار بود و این ضعف امروز بیش از هر زمان دیگر خود را نشان می‌دهد.

بازی یک‌طرفه خودرو با مردم
امروز به اذعان عموم صاحب‌نظران، انقلاب حتی در قالب یک نسیم به عرصه خودرو نوزید و خودرو همانند سال‌های قبل از انقلاب راه وابستگی ساختاری و تداوم وابستگی کشور به مراکز صنعتی کشورهای سلطه‌گر را می‌پیماید. بدین جهت، نمی‌توان از پدیده‌ای که هیچ تاثیر از دستاوردهای انقلاب نبرده، انتظار حرکت‌های انقلابی و ثمربخش برای منافع ملی ایرانیان را از آن داشت.

ملت پرافتخار ایران طی این سال‌ها شاهد ابداعات و اختراعات فرزندان خود در نیروهای مسلح و خودکفایی غرورآفرین این دانشمندان جوان خود هستند که از هوا و فضا گرفته تا صنعت هسته‌ای و نانو به رده‌های نخست جهان کشورمان ایران عزیز را رسانده‌اند. پرسش اساسی افکار عمومی در این است همین جوانان که برای نیروهای مسلح خودروهای رزمی و نفربرها از صفر تا صد را می‌سازند و آنها را به خودکفایی و حتی صدور محصولات می‌رسانند، چگونه است که "صنعت مونتاژ" به آنها اعتماد نمی‌کند و برای چند صباحی به این سرمایه‌های مملکت میدان عمل نمی‌دهد تا آنها ثابت کنند که می‌توانند ایران عزیز را در مدت کوتاهی به قله تکنولوژی خودرو برسانند؟.

دشمن ملت ایران در عرصه خودرو
عده‌ای از صاحب‌نظران این عرصه معتقدند که مافیای وابستگی و سوداگران سود و خفت بهیچوجه اجازه چنین کاری را به هیچکسی نمی‌دهند؛ چرا که با وابستگی کشور است که نان آنها در روغن است و ضمن وابسته نگه‌داشتن کشور به بیگانگان، آنها نیز با قطب اقتصاد شدن، قادر خواهند بود در سیاست نیز ورود کرده و سنگرهای سیاسی را به تسخیر خود در آورده و سپس در تصمیم‌سازی‌های ضدارزشی و مغایر با اهداف انقلاب، بتدریج با حفظ پوسته شعارها، کشور را به حد انفجار طبقات مستضعف و محروم برسانند، آنگاه دیگر نمی‌توان از نظام اسلامی و کارآمدی جمهوری اسلامی سخن گفت. راهی که پیش گرفته شد، همان مقصد را می‌پیماید. در شماره بعدی برگه‌های دیگری از این فصل تیره بازگشایی می‌شود.

مرجع: بلاغ نیوز
انتهای پیام/