اختصاصی مازند اصناف / حسن قربان زاده : آری , ایام ؛ ایام انقلاب بود. حال و هوای تظاهرات در همه جای شهر پیچیده بود. ناگهان صدای گلوله سکوت شهر را شکست. و بدین گونه روی دیوار های شهر در کنار مرگ بر شاه و درود بر خمینی نوشته شد: شهید قلب تاریخ است.
آری , فرزندان انقلاب آن روز ها را به رشادت یاد می کنند.هنوز خاطرات دوستان شهیدشان را برای نسل های آتی با افتخار و غرور روایت می کنند. هنوز بانگ الله اکبر را در بهمن سر می دهند. هنوز ....
آری هنوز غربت آن شهیدان تازه ی تازه است. هنوز چند دهه از آن روزها نگذشته است. هنوز همرزمانشان خاطره نشده اند. اما هر سال بهمن می اآید و بوی یاسمن , هر سال یاد پیروزی می کنیم اما یا یاران , یاد حماسه زانش را به باد فراموشی سپرده ایم.
افسوس , افسوس که امسال را هم دست روی دست گذاشتیم. حرف روی حرف گذاشتیم.باز هم نه یادی , نه بزرگداشتی,نه یادواره ای و نه تسلای خاطره پدر و مادرانی که دیگر به شماره افتاده اند.
مسئولان شهر, عالیجنابان امروز حواستان هست غربت شهدای شهر 35 ساله شد. پس از سه دهه از آنروزها یک یادواره هم برایشان برگزار نکرده ایم. عکسی از آنها در شهر نمی بینیم. براستی که جایشان در میدان شهدای ساری خالی است.
آری , در همه جای شهر , روی دیوار ها , روی بیلبوردها درشت بنویسید: در بهار آزادی جای شهدای انقلاب خالی ...
ارسال دیدگاه