به گزارش مازند اصناف؛ هر چند به لحاظ موقعیتی که ساختمان نور دارد برای خیلی از خریداران دسترسی به آن آسان است ولی مردم ترجیح میدهند در وقت کوتاهی که دارند در یک مجتمع یا خیابانی که بورس آن است، خرید خود را انجام دهند. بدین جهت فروشگاههایی که در بورس فروش کالا قرار دارند در این روزها وضعیت بهتری دارند و میتوانند به این دلخوش باشند که بازار راکد تکانی به خود بدهد.
30 دی ماه وقتی ساختمان 45 ساله پلاسکو در خیابان جمهوری فروریخت، صاحبان آن ملکها یک شبه تمام اموال وداراییهای خود را از دست دادند.1500میلیارد تومان انواع پوشاک که عمده آن مردانه بود در آتش سوخت و 600 واحد صنفی بیکار شدند. پس از آن اتاق اصناف و بنیاد مستضعفان که مالک ساختمان پلاسکو بود دست به کار شدند تا واحدهای صنفی ساختمان پلاسکو را در مکانی مستقر کنند. با رفت و آمدهای زیاد بالاخره در بین تمام ساختمانها، مجتمع نور 6طبقه در خیابان ولیعصر (تقاطع طالقانی)انتخاب شد. بنیاد مستضعفان برای آنکه واحدهای صنفی حداقل در اوایل کار خود با چالشی مواجه نشوند به یکی از بانکهای خصوصی (دارنده ملک مجتمع نور) 4ماه اجاره را پرداخت کرد. بعد از گذر از این ماهها واحدهای صنفی باید اجاره نامهای مستقل امضا کنند تا بتوانند به فعالیت خود ادامه دهند.
نارضایتی کسبه از پاساژ جدید
زمانیکه این مجتمع برای حضور واحدهای صنفی انتخاب شد، همه از این امر خرسند بودند که ساختمان خوب و نوسازی به زیان دیدگان ساختمان پلاسکو اختصاص داده شد. اما بعد از استقرار این واحدها شرایط به گونهای شد که واحدهای صنفی و مشتریان رضایت نداشتند. قبل از آنکه به روزهایی بعد از حضورزیان دیدگان ساختمان پلاسکو بپردازیم باید بگویم این ساختمان رونق خوبی نداشت و به قول معروف پاخور نداشت. افرادی که دراین مجتمع کسب و کار خود را آغاز کرده بودند میگفتند این پاساژ نتوانست جایگاه خود را پیدا کند و همواره مردم از این مجتمع بدون آنکه توجه کنند عبور میکنند. یکی از مغازه داران این پاساژ گفت:وقتی قیمت یک مجتمع تجاری بالا باشد و بعد از افتتاح نتواند مشتری جذب کند نمیتواند بعد از آن مانند سایر مجتمعهای تجاری فعال باشد.
حال که واحدهای صنفی ساختمان پلاسکو در این ساختمان طوسی رنگ جاگیر شدند شرایط تا حدودی تغییر کرده است. شرایط نه به لحاظ افزایش مشتری بلکه ورود و خروج صاحبان ملک. حال که 55 روز از حادثه تلخ ساختمان پلاسکو گذشته است به مجتمع نور رفتیم تا ببینیم کدامیک از وعدههای مسئولان عملیاتی شده است و فروشندگان چه حال و روزی دارند.
طبقه اول شلوغتر
در طبقه اول این ساختمان شلوغی بیشتری وجود دارد.در این طبقه ازکیف فروشی، لباس فروشی، لوازم جانبی رایانه و تلفن همراه و... دیده میشد که بواسطه حضور سابق آنها مردم آشنایی نسبی با آن داشتند. ولی مردم تنها بیننده بودند و برای خرید حتی نگاه مشتری گونهای هم نداشتند.
به طبقه دوم رفتیم. طبقهای که در آن دوبانک و صرافی باعث شده بود مردم عبور و مروری کمرنگ داشته باشند.اما صنف پوشاک که همان ساختمان پلاسکوییها بودند به عقربههای ساعت نگاه میکردند و از اینکه مشتری نداشتند بیحوصله بودند.می گفتند مهلت چکهایشان رسیده است و نمیتوانند فروشی داشته باشند.یکی از آنها گفت: زمانی در ساختمان پلاسکو تنها عمده فروشی بودیم ولی اکنون با آنکه جزئی فروش شدیم و بابت هر لباس کلی تخفیف میدهیم، هیچ مشتری نداریم. اگر همین رویه ادامه پیدا کند از چهار ماه دیگر حتی توان پرداخت اجاره ماهانه خود را نداریم. بابت هر متر مربع در این مجتمع قرار است 45 هزار تومان پرداخت شود لذا با نبود مشتری چراغ هیچ مغازهای روشن نمیماند.
سکوت محض در طبقات بالایی
در طبقات سوم، چهارم، پنجم و ششم اگر بگویم سکوت محض، اغراق نکردم. قبل از آنکه به این مجتمع بروم تصور میکردم فراخوانهایی که مردم از آن صحبت میکردند در حمایت از آسیبدیدگان ساختمان پلاسکو یا فراخوان خرید کالای ایرانی باعث جنب و جوش خوبی در این مجتمع شود اما گویا مردم بازارهای دیگر را برای خرید خود انتخاب کرده بودند.
شاید بخشی از کساد بودن مجتمع نور، به خاطر محل قرارگیری واحدهای صنفی بود.در حالی که طبقات اول، دوم و سوم خالی بود، مدیریت مجتمع نور با هماهنگی نماینده اتحادیه پوشاک در طبقات بالا و جست و گریخته مغازه داده بودند.واقعا این نوع جانمایی برای هر فردی که به این ساختمان برود جای سؤال دارد. اینکه چرا واحدها با یکدیگر فاصله دارند و واحدها در راهروهای فرعی این ساختمان قرار گرفته بودند و تمام این موارد در حالی است که در راهرو اصلی و کنار هر مغازه، واحدهای خالی زیادی وجود دارد.
ورود چرخ خیاطی ممنوع
نگهبانی این مجتمع مراقب دو موضوع است.یک آنکه کسی عکسبرداری نکند و دوم اینکه چرخ خیاطی و دستگاههایی که میتواند باعث تولید شود، وارد پاساژ نشود.می گوید تمام این موارد ممنوع است. در طبقه سوم یا چهارم بود که روی یکی از نیمکتها فرد میانسالی نشسته بود و با دوستان خود گپ میزد.دل پری داشت. سیامک طاهری از حادثهدیدگان ساختمان پلاسکو بود. 38سال موی خود را در صنف پوشاک سفید کرده است. وی میگوید:اجناس من در قسمت شمالی(خارج از برج اصلی) ساختمان پلاسکو بود که ارزش ریالی آن به حدود 400 میلیون تومان میرسید.این لباسها به خاطر دود و آتش آسیب دید. اما به خاطر اینکه بیمه نبودم نتوانستم هیچ خسارتی را دریافت کنم حتی وعدههای پرداخت تسهیلات که دولت به آن اشاره کرد هنوز پرداخت نشده است.
چرا ناراضی هستند؟
وی با بیان اینکه اکثر پلاسکوییها به نان شب خود محتاج شدند اما به آنها در شلوغیهای شب عید توجهای نمیشود افزود: زمانی که ساختمان پلاسکو در اثر آتش سوخت مسئولان بر پرداخت تسهیلات خارج از نوبت تأکید ویژهای داشتند و گفتند با سرعت حمایتهای مالی صورت میگیرد ولی هنگام مراجعه به بانکها این جمله را شنیدیم که فعلاً اعتبار نداریم و ردیف بودجه آن تأمین نشده است. وی اظهار داشت: از آنجا که نقدینگی ندارم نمیتوانم به تولیدکنندگان سفارش بدهم به همین دلیل نتوانستم پوشاکی را به مغازه بیاورم.
احمد صاحب الزمانی یکی دیگر از کسانی که در آن ساختمان حضور داشت سراغ ما آمد و گفت: هنگام ورود به پاساژ نور بانک پاسارگاد از ما تعهد گرفت که موقع اخطار در مدت یک هفته مغازه را خالی کنیم. ما هنوز با صاحب ملک قراردادی را منعقد نکردیم و تمام گفتهها در حد حرف است لذا امیدوارم بعد از گذشت 4 ماه که بنیاد مستضعفان تعهد پرداخت اجاره ما را داده است مشکلی پیش نیاید.
منبع : ایران
ارسال دیدگاه