وعده‌هايي فعال براي شهرک‌هايي غيرفعال

شهرک‌های صنعتی مازندران، مراکز اشتغالی که خود بیکار شده‌اند

• کد خبر : 20791
• 1395/10/15
• 0
• https://mazandasnaf.ir/20791
• چاپ

به گزارش مازند اصناف سال‌هاست شهرک های صنعتی به منظور متمركزشدن توليدات صنعتی و توسعه اقتصادی استان مازندران در خارج از مناطق شهری راه اندازی شدند تا تاثيرات منفي بار صنعتی بر ساكنين شهری را به حداقل رسانده، آلايندگی را كم کنند و با دسترسی آسان به مسير حمل و نقل، كمترين بار ترافيكي را در مناطق شهرنشين بوجود آورند.

چالش شهرک های صنعتی
اما در برخی شهرهای مازندران مانند ساری، شهرک های صنعتی با چالش هایی روبه رو هستند. سلیمانی از صاحبان واحد تولیدی در شهرک صنعتی شماره ۲ساری، مهمترین دغدغه‌های این واحدها را موانع اداری و چالش‌های مدیریتی برای سرمایه‌گذاران و صنعتگران، کمبود امکانات و خدمات زیرساختی مانند آب و برق و تلفن و گاز، راه‌های محدود دسترسی به شهرک‌ها و نبود سیاست های مشخص حمایت مالی از واحدها دانست.

وی با بیان اینکه راه‎های مازندران برای تردد خودروهای سنگین حمل بار مانند مواد اولیه و محصولات مناسب نیست، گفت: سرمایه گذاران هم با وجود سرمایه‌گذاری های اولیه با کمبود سرمایه‌های تکمیلی مواجه‌اند.

انباشت مشکلات موجب تعطیلی شهرک های صنعتی مازندران شده اند
صاحب تنها کارخانه مدرن برش سنگ استان مشکلات قانون کار، نابلدی و لجاجت مدیران شهرک صنعتی شماره۲ساری، مشکلات همسایگان و نبود حصارکشی مناسب، کمبود زیرساخت‌های مخابراتی را از دیگر چالش های این شهرک برشمرد و اظهار کرد: ۲ شهرک صنعتی در ساری راه اندازی شد، اما با وجود همان تسهیلات زیربنایی محدود، بسیاری از واحدها نتوانستند انتظارات حداقلی را برآورده کنند تا جایی که با توجه به زمین‌هایی که هرگز به سوله مبدل نشدند و یا سوله‌هایی که هرگز شاهد نصب ماشین آلات و تاسیسات صنعتی نبودند، و یا کارخانه‌هایی که راه‌اندازی و به سرعت تعطیل شدند، می‌توان دید این شهرک‌های پرهزینه هم به هیچ وجه نتوانستند تعداد افراد پیش بینی شده را در آمار شاغلان مرکز مازندران قرار دهند.

فقدان کلان نگری در فعال سازی صنایع مازندران
مجتبی قربانی کارشناس اقتصادی با اشاره به سیاست‌های کلان اشتباه در صنعت مازندران، تصریح کرد: مسئولان استان قادر به سیاست‌گذاری صحیح برای راه‌اندازی صنایع نیستند، مازندران را به عنوان قطب کشاورزی معرفی می‌کنند اما رونقی در صنعت کشاورزی در استان دیده نمی‌شود تا جایی که صنایع غذایی و کشاورزی در استان‌های کویری کشور پر رونق‌تر است.

وی با تاکید بر ظرفیت‌های استان‌های شمالی کشور، خاطرنشان کرد: صنایع تبدیلی فرآورده‌های کشاورزی مانند کارخانجات کمپوت و رب گوجه و مرباسازی و بسته بندی‌ها در مازندران رونق چندانی نداشته و مازندران در این بخش نیر صاحب نام بلندی در عرصه ملی نیست و این در حالی است که مازندران بزرگترین تولیدکننده ۱۷محصول کشاورزی کشور است.

واگذاری اشتباه، عامل اصلی تعطیلی واحدهای صنعتی مازندران
مدیر مسئول سایت تخصصی اصناف مازندران واحدهای تولیدی در شهرک‌های صنعتی ساری را رها شده خواند و اظهار کرد: به دلیل اینکه این ظرفیت صنعتی از ابتدا در اختیار تولیدکنندگان واقعی قرار نگرفت، امروزه شاهد آن هستیم که تنها ۳۰درصد این شهرک فعال و نیمه فعال است.

قربانی در انتقاد از زیرساخت‌های شهرک صنعتی شماره یک و دو مرکز مازندران، خاطرنشان کرد: اگر به این دو شهرک بها می‌دادند، مشکل بیکاری و معیشت در شهرستان ساری تا حد قابل توجهی برطرف می‌شد، اما لیست طولانی واحدهای ورشکسته در این دو شهرک نشان از آینده درخشانی ندارد.

این مشکلات در حالی دامن‌گیر واحدهای تولیدی مرکز استان است که مسئولان همچون سال‌های گذشته از بهبود اوضاع در آینده خبر می‌دهند.

حل مشکلات شهرک ها، دغدغه اصلی متولی صنایع مازندران
محمد محمدپور رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت مازندران، حل مشکلات واحدهای تولیدی مستقر در شهرک‌های صنعتی را از دغدغه‌های این سازمان اعلام کرد و گفت: کارگروهی در این سازمان تشکیل شد تا همه جوانب و مشکلات این واحدها را بررسی کند.


این مقام دولتی اهم مشکلات را در نقدینگی و سرمایه در گردش واحدهای صنعتی مستقر در شهرک‌های صنعتی دانست و اظهار کرد: طرح پالایش واحدهای مستقر در شهرک‌های صنعتی از لحاظ اشتغال، گردش سرمایه، سودآوری و تسهیلات دریافتی در حال اجرا است و با واحدهایی که تسهیلات دریافتی را برای امور دیگری هزینه کردند برخورد شد که تاکنون قرارداد ۱۲۰ واحد صنعتی و تولیدی غیر فعال مستقر در شهرک‌های صنعتی استان فسخ شد.

اما سوال این است تمام مشکلات از سوء مدیریت در واحدهای تولیدی و یا سوءاستفاده از تسهیلات شهرک‌های صنعتی توسط افراد سودجو است؛ آیا زیرساخت مناسب و کارشناسی دقیق در واگذاری‌ها اجراء و انجام شده بود؟

وقتی شهرکی در ابتدایی‌ترین ضروریات خویش از جمله حمل و نقل، امنیت و نبود زیرساخت مناسب مشکل دارد، چگونه می‌توان امید بر تدبیر مدیرانی داشت که همیشه امیدوارنه از رفع مشکلات در آینده نزدیک می گویند؟

 

---