به گزارش مازند اصناف؛ یکی از موضوعات مهمی که در قرآن کریم بعد از دعوت به توحید روی آن تاکید فراوان شده توجه به مفاسد اقتصادی است. در آیه ۸۵ سوره اعراف از قول شعیب نبی خطاب به قومش پس از اشاره به عبودیت خداوند و توحید، به مبارزه با مفاسد اقتصادى توصیه می شود. نخست آنان را كه آلوده به كم فروشى و تقلب و تزوير در معامله بودند از اين كار باز مى دارد و سپس مى گويد اكنون كه راه خدا براى شما آشكار شده حق پيمانه و وزن را ادا كنيد و از حقوق مردم چيزى كم نگذاريد. اما علت این توصیه به مبارزه با مفاسد اقتصادی بلافاصله بعد از تاکید بر توحید چیست؟
در آیه ۸۵ از سوره اعراف می خوانیم: «وَإِلَى مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَـهٍ غَيْرُهُ قَدْ جَاءتْكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ فَأَوْفُواْ الْكَيْلَ وَالْمِيزَانَ وَلاَ تَبْخَسُواْ النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَلاَ تُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاَحِهَا ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ.»
«و به سوى (اهل) مدين برادر (نسبى يا قبيله اى) آنها شعيب را (فرستاديم)، گفت: اى قوم من، خدا را بپرستيد، كه شما را جز او معبودى نيست همانا دليل روشنى از جانب پروردگارتان براى شما آمده (مراد معجزه اوست كه بيان نشده)، پس پيمانه و ترازو را به تمام دهيد و از اموال مردم كم نگذاريد و در روى زمين پس از اصلاح آن (به دعوت انبيا و شرايع آسمانى) فسادانگيزى نكنيد اينها براى شما بهتر است اگر ايمان داريد.»
***
سه نکته:
* دلیل تاکید فوق العاده قرآن برای مبارزه با مفاسد اقتصادی چیست؟
در پاسخ به سوال فوق که چرا مبارزه با مفاسد بلافاصله بعد از دعوت به توحید و مبارزه با شرک آمده باید گفت اولا پس از شرك و انحراف عقيدتى، انحراف هاى اقتصادى مهم ترين مسأله قوم حضرت شعيب بوده است. ثانیا شاید دلیل مهمتری در میان باشد مبنی بر اینکه اگر هر قوم و جامعه ای در خصوص مبارزه با مفاسد اقتصادی دچار سستی و اهمال شوند چنین جامعه ای باید منتظر رواج شرک و خدشه دار شدن عقاید توحیدی خود و فرزندانشان باشند.
** عاقبت مرفّهین کم فروش!
مَديَن يكى از شهرهاى شام بود كه در جغرافياى امروز، نزديك اردن و نامش معان است، منطقه اى سرسبز، داراى مردمى بت پرست و مرفّه كه در معامله و تجارت كم فروش بودند. حضرت شعيب عليه السلام بر آنان مبعوث شد، امّا آنها به خاطر لجاجت و نافرمانى او هلاك شدند. سپس آن حضرت بر مردم «اَيكه» مبعوث شد، و به ارشاد آنان پرداخت، امّا آنها نيز دستورهاى الهى را نپذيرفتند و سرانجام هلاك شدند. البتّه احتمال دارد «مَديَن» همان «اَيْكه» باشد، چون اَيكه به منطقه پر درخت و بيشه زار و نخلستان مى گويند. يعنى شهر شعيب دو نام داشته است: مَديَن و اَيكه.
*** گناه همه اقوام پیشین در دنیای امروز!
در آیات گذشته از این سوره به سرنوشت تلخ قوم لوط اشاره شد. این نشان می دهد انسان بى ايمان همواره گرفتار انحراف و فساد است، امّا در هر زمانى به گونه اى. مثلاً در زمان حضرت لوط، لواط و فساد اخلاقى و در زمان حضرت شعيب، كم فروشى و فساد اقتصادى رواج داشته است. شاید بتوان به جرأت ادعا کرد که جوامع امروز دنیا همه گناهان اقوام پیشین را یکجا در خود جمع کرده اند.
تراز
ارسال دیدگاه