بزرگترین گناه در نظر امیرالمومنین(ع) چه گناهی است!؟

• کد خبر : 14920
• 1394/08/16
• 0
• https://mazandasnaf.ir/14920
• چاپ

به گزارش مازند اصناف؛  انسان در این دنیا مشکلاتش را غالبا با پول وثروت و نیروی انسانی (فرزند و دوست و همکار و غیره) حل می کند. اما در آخرت و قیامت هیچ کدام سودی برای هیچکس ندارد! قرآن می فرماید: "یوم لاینفع مال و لابنون" (سوره شعرا، آیه‌ی ۸۸) روزی که مال و فرزندان به حال انسان هیچ سود نبخشد و تنها آن کس سود می برد که با دل پاک و با اخلاص، خالی از شرک و ریب به درگاه خدا آید. آری، در هنگامه قیامت موثرترین امور عالم تبدیل به بی فایده ترین امور خواهند شد!  و کم‌ترین نتیجه‌ای برای صاحبانش نخواهد داشت و چه بسا وبال گردنشان نیز بشود واز آنها بازخواست شود که از کجا آوردی و کجا خرج کردی!؟

در آیه ۹۴ سوره انعام می خوانیم:
«وَلَقَدْ جِئْتُمُونَا فُرَادَى كَمَا خَلَقْنَاكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَتَرَكْتُم مَّا خَوَّلْنَاكُمْ وَرَاء ظُهُورِكُمْ وَمَا نَرَى مَعَكُمْ شُفَعَاءكُمُ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ أَنَّهُمْ فِيكُمْ شُرَكَاء لَقَد تَّقَطَّعَ بَيْنَكُمْ وَضَلَّ عَنكُم مَّا كُنتُمْ تَزْعُمُونَ.»
«هر آينه، تنها تنها، آن سان که در آغاز شما را بيافريديم، نزد ما آمده ايد در حالی که هر چه را که ارزانيتان داشته بوديم پشت سر نهاده ايد وهيچ يک از شفيعانتان را که می پنداشتيد با شما شريکند همراهتان نمی بينيم از هم بريده شده ايد و پندار خود را گمگشته يافته ايد.»
***
سه نکته:
* خیال واهی نضر بن حارث!
يكى از مشركان به نام نضر بن حارث گفت در زمان پیامبر (ص) گفت که لات و عُزّى (دو بت بزرگ و معروف عرب) در قيامت از من شفاعت خواهند كرد. آيه فوق نازل شد و به او و امثال او پاسخ گفت.
 
** بزرگترین گناه در نظر امیرالمومنین(ع)
البته قطعا اینکه گفته می شود مال و فرزند در آن دنیا سودی ندارند مقصود مال و فرزندانی نیست که در طریق جلب رضای خدا به کار گرفته شده باشند. منظور این است که سرمایه های مادی در آن روز مشکلی را حل نمی‌ کند، اما در صورتی که در طریق اطاعت فرمان پروردگار قرار گیرند سرمایه مادی نخواهند بود، رنگ الهی و صبغه الله به خود می‌ گیرند . باقیات الصالحات محسوب می‌ شوند.
مولای متقیان علی (ع) می فرماید: «گناهی بزرگ تر از گناه توانگری که از بخشیدن مال به نیازمندان خودداری می کند وجود ندارد.»
 
*** چهار تکیه گاه در دنیا که در قیامت بی اثرند
مشركان به چهار چيز تكيه داشته و دارند: قوم و قبيله، مال و دارايى، بزرگان و اربابان و بت‏ها و معبودان. اين آيه، بى‏ثمرى هر چهار تكيه‏گاه را در قيامت مطرح کرده و می فرماید:
- «فُرادى» بدون قوم و قبيله.
- «تَركتُم ما خَوّلناكم» بدون مال و ثروت و دارايى.
- «ما نَرَى مَعكم شُفعاء» بدون يار و ياور.
- «ضَلّ عنكم» محو تمام قدرت‏هاى خيالى.

 

 

 

تراز

---