بسته های گران ایرانسل و تحمیل آن به میلیون‌ها کاربر

• کد خبر : 10868
• 1394/02/25
• 0
• https://mazandasnaf.ir/10868
• چاپ

به گزارش مازند اصناف، نسل سوم تلفن همراه بالاخره با گذشت قریب به شش سال از انحصار تک اپراتور این نسل به شکل گسترده و فراگیر در اختیار تمامی‌اپراتورهای موبایل کشور قرار گرفت تا در ورطه رقابت با شرکت‌های ارتباطات سیار دنیا از تکنولوژی‌های بروز استفاده کنند. نیمه‌های سال گذشته بود که اپراتور اول و دوم ارتباطی علاوه بر مجوز نسل سوم، جواز ورود به نسل‌های بالاتر ارتباطی را هم دریافت کردند تا حداقل در زمینه استانداردهای دیگر بتوانیم هم‌پای دنیا پیش رویم.

بسته های گران ایرانسل و تحمیل آن به میلیون‌ها کاربر

ایرانسل از همان زمان تبلیغات گسترده و مانور پر رنگ و لعاب بر سر راه‌اندازی گسترده نسل سوم که نهایتا سرعت ۴۲ مگابیت بر ثانیه را در اختیار مشترکان موبایل قرار می‌دهد، توسط اپراتورهای بلند قامت ایران شروع شد و با توجه به اینکه ایرانسل پیش از همراه اول توانسته بود مجوز راه‌اندازی تجاری را دریافت کند، رنگ تبلیغاتش هم به گونه‌ای دیگر بود.

با این حال اپراتور دوم ارتباطی که پرچم‌دار ورود به استانداردهای بالاتر ارتباطی بود، روز به روز به توسعه و بروزرسانی شبکه سابق خود پرداخت و براساس آمار اعلام شده توسط ایرانسل، امروز ۲۷۰ شهر از فناوری ۳G و بیش از ۶۰ شهر از تکنولوژی ۴G  این اپراتور بهره‌مند هستند.

نکته قابل تامل اینکه اپراتور دوم ارتباطی به محض کاهش نرخ دیتای آزاد موبایل از سوی کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات، اقدام به گران کردن بسته‌های افزایشی اینترنت موبایل کرد که این کار دقیقا مصادف با توسعه شبکه ۳G آن شد اما اپراتورهای دیگر ترجیح دادند برای رفاه حال مشترکان خود، دست به تعرفه‌ها نزنند. قیمت برخی بسته‌های رایج ایرانسل دو برابر و همین عاملی برای شکل‌گیری موجی از اعتراضات توسط مشترکان این اپراتور شد؛ البته توجیه اپراتور نیز این بود که مشترکان برای کیفیت مطلوب باید پول بپردازند و اگر اپراتورهای دیگر بسته‌هایشان را گران نکرده‌اند دلیل بر این نمی‌شود که بهتر از ایرانسل باشند.

با این حال ممکن است عده‌ای گمان کنند که استاندارد ۳G  با توجه به سرعتی که در اختیار مشترکان قرار می‌دهد گران‌تر است و حق این اپراتور بوده که بسته‌هایش را گران کند، اما اینطور نیست. تجربه اپراتورهای دنیا سود از محل فروش پهنای باند نیست بلکه سرویس ‌محور شده‌اند و با خدمات ارزش افزوده ای که در اختیار مشترکان قرار می‌دهند از آنها درآمد کسب می‌کنند. اما در صورتی‌که چنین استدلال غیر منطقی را هم منطقی فرض کنیم، بد نیست بدانیم مرکز آمار در سال ۱۳۹۰ تعداد شهرهای ایران را ۱۳۳۱ مورد برشمرد.

این آمار نشان می‌دهد که شبکه ۳G ایرانسل تنها یک پنجم یا ۲۰ درصد شهرهای ایران را شامل می‌شود زیرا به گفته خود این اپراتور تجهیزات ۳G آن تنها در ۲۷۰ شهر راه‌اندازی شده است؛ البته سوای اینکه در برخی شهرها تنها نسل سوم راه‌اندازی شده و پوشش آن گسترده نیست یا به عبارتی تنها یک یا دو سایت راه افتاده که قادر به خدمات‌دهی به تمام مردم شهر نیست.

بنابراین در حالت خوشبینانه ۸۰ درصد این آب و خاک که ۳G ندارند باید برای خرید بسته‌های اینترنت همراه اپراتور دوم، همان اندازه‌ای پول بپردازند که دیگر نقاط ۳G نشین می‌پردازند.

ایرانسل در بخش بسته‌های اینترنت همراه به صراحت اعلام کرده که تمامی ‌بسته‌هایش را برای فناوری ۲G،۳G  و ۴G  به فروش می‌رساند در حالیکه تکنولوژی ۲G  با ۳G قابل قیاس نیست. البته این را هم باید گفت که اپراتورها تنها در فروش دیتای آزاد مکلف به رعایت قانون هستند اما فروش بسته‌های اینترنتی با توجه به اینکه پیشنهاد آنها به مشترکان برای کاهش هزینه‌ها به شمار می‌رود هیچ دستورالعمل نظارتی روی آن نیست.

دریافت هزینه یکسان از تمامی‌مشترکان موبایل اعم از کم سرعت و پرسرعت زمانی بیشتر به چشم می‌آید که دیگر اپراتورها همچین رویه‌ای ندارند؛ به عنوان مثال اپراتور اول ارتباطی در قالب نوترینو، بسته‌هایی را عرضه کرده که اختیار عمل به مشترکان می‌دهد تا اگر در منطقه‌ای هستند که ۳G پوشش ندارد مجبور به پرداخت هزینه بیشتر نباشند.

 

تسنیم

---