با همۀ این اوصاف نمی توان منکر تأثیرات مخرّب تحریم ها بر اقتصادو دیگر عرصه های مهم در نظام اسلامی گردید،لذا با نشست های پی در پی دولتمردان سیاست خارجی دولت اعتدال و با امریکا و دول غربی در ژنو، ظاهراً توافق با گروه 1+5حاصل گردید، توافقی که در گام نخست با تبلیغات رسانه ای فراوان دولتمردان اعتدال و نیز طرح ادعای موفقیت چشمگیر و بی نظیر دیپلماسی خارجی ایران در حل معضل تحریم ها در مواجهه با غرب حکایت داشت،لیکن در واقع دولتمردان سیاست خارجی ایران با سخاوتمندی فراوان در توافق ژنو،امتیازات ویژه به دولت های غربی اهدا نمودند،امتیازاتی که حاصل شجاعت و مقاومت ملت ایران،دانشمندان هسته ای و خون پاک شهدای هسته ای بود و اینک با دیپلماسی لبخند اعتدالیون و با ذوق زدگی بی حد و حصر سرگروه تیم مذاکره کنندۀ هسته ای سخاوتمندانه به غرب اعطاء گردید، به نحوی که خاویر سولانا عامل اصلی توافق ژنو را سخاوت بیش از حد و اندازۀ آقای ظریف و همراهانش در مواجهه با غرب دانست .لذا رئیس دولت با ادعای شکستن ساختار تحریم ها و مانور تبلیغاتی فراوان این تواقق را موفقیت بزرگ و برگفته از سیاست تدبیر و کیاست دستگاه دیپلماسی اعتدال و دوری دولتمردان دیپلماسی کشوررا از ماجراجوئی غیر هدفمند در عرصۀ بین المللی عنوان نمود.
اما به راستی واقعیت توافق ژنو چیست؟مگر غیر از این است که اعتدالیون امتیازات ارزشمند مقاومت 8سال اخیر در دولت نهم و دهم در اهتمام به پیشرفت در انرژی صلح امیز هسته ای و کسب موفقیت های بزرگ در عرصۀ هسته ای کشور را با دیپلماسی لبخند و با سخاوت تمام در میز مذاکره ژنو برای طرف غربی خود خرج نمودند؟
به راستی بر باد دادن توانمندی های هسته ای ایران و توقف حرکت پرشتاب هسته ای ایران توسط اعتدالیون چه نسبتی با نرمش قهرمانانۀ مورد نظر مقام معظم رهبری دارد؟ لذا باید گفت توافق ژنو برگرفته از نرمش منفعلانۀ برخی دولتمردان و اعطای امتیاز سخاوتمندانه به طرف های غربی می باشد.
در اثبات این مدعا کافی است ادبیات دولت های استکباری در 8سال اخیر را با مواضع امریکاو دول غربی در چند ماه فعالیت دولت اعتدال مورد مقایسه قرار دهیم تا افزایش موج تهدیدات غرب به ویژه امریکا در دوران به اصطلاح تنش زدائی آقای روحانی مورد اثبات قرار گیرد،لذا دیپلماسی لبخند و تضعیف گفتمان مقاومت و ایستادگی که در واقع همان سیاست تنش زدائی آقای خاتمی در دوران اصلاحات است در عمل با نرمش قهرمانانه مورد نظر مقام معظم رهبری هیچ سنخیتی ندارد و جری تر شدن دشمنان نظام و تشدید تحریم ها و مواضع تهاجمی علیه ایران و همراه سازی دولت های بین المللی برای افزایش تهدیدات بی قاعده علیه ایران نمودی از نرمش منفعلانۀ دولتمردان در عرصۀ دیپلماسی کشور می باشد.
به عنوان مثال رئیس کمیته تحریم ایران در شورای امنیت سازمان ملل متحد تمام کشورهای عضو این سازمان را به پای‌بندی به تحریمها علیه ایران فراخواند. گری کوئینلان رئیس کمیته تحریم ایران در شورای امنیت گفت ، توافق‌نامه موقت هسته‌ای ژنو، تعهدات قانونی کشورها برای اجرای قطعنامه‌های سازمان ملل را تعدیل نمی‌کند و این قطعنامه‌ها همچنان معتبر هستند. هم چنینباید گفت نرمش منفعلانه نه تنها ارادۀ دولت های غربی را برای پذیرش حقوق هسته ای ایران تعدیل نکرد بلکه کشورهایی مانند ترکیه به عنوان رابط بانکی برای انتقال درآمد نفتی به ایران ،را برای تهدید منافع ملی ایران حریص نمود.
کشوری که در عرصۀ سیاست خارجی خود با بحران های مختلف مواجه می باشند در هم نوائی آشکار با سیاست خصمانۀ دولتمردان کاخ سفید کنگرۀ امریکا ، انتقال درآمد نفتی ایران را تا لغورسمی تحریمها، غیر ممکن دانست،که این امر خود حاکی از شکست نرمش منفعلانه به نام نرمش قهرمانانه در عرصۀ بین الملی می باشد.
مدعیان اعتدال که با تخریب دولت قبل در عرصۀ سیاست خارجی، مدعی روابط با قدرت های بزرگ و هم چنین شکوفائی اقتصاد ایران از دیپلماسی اعتدال بودند در حال حاضر باید تهدید های ترکیه را نیز تحمل کنند و برای برون رفت از خبط و خطای مذکور در اندیشۀ چاره ای برآیند،لیکن آنچه مشهود و مبرهن است ، توافق ژنو در انتهای مسیر خود قرار گرفته است و آن مسیر، شکست دیپلماسی تضعیف گفتمان مقاومت و نرمش منفعلانه در مواجهه با استکبار می باشد، لذا امید است دولت اعتدال با اتخاذ مواضع عزت محور و بر مبنای تقویت ایستادگی و مقاومت در مواجهه با آمریکا و دولت های غربی در مسیر بازگشت به دیپلماسی مقاومت و ارتقاء حرکت پرشتاب دانش هسته ای کشور اقدام نماید هم چنین ضرورت بازنگری در برخی اقدامات انجام شده در روز های اخیر و بعد از توافق ژنو بالأخص برخی اقدامات سخاوتمندانه در ارائه برخی اطلاعات مهم به آژانش انرژی اتمی ،بیش از گذشته احساس می گردد که انجام این امور می تواندپیام آشکار ایستادگی ملت ایران و عدم سازش با استکبار را به دولت های غربی منتقل سازد.
_1387284565.jpg)