به گزارش مازند اصناف و به نقل از خبرگزاری فارس، با افزایش وسعت و شدت مذاکرات ایران و شش کشور موسوم به 1+5 که با بر سر کار آمدن تیم جدید هسته‌ای در ایران همراه بود، تلاش‌ها و اقدامات یک نهاد آمریکایی به شدت افزایش یافت: «کنگره آمریکا».

تمام کسانی که طی 3 ماه گذشته اخبار مذاکرات هسته‌ای را دنبال کرده‌اند حتما با نقش مخرب نمایندگان تندروی کنگره آمریکا آشنا هستند. با این وصف، در آمریکا یک نهاد قدرتمند وجود دارد که اولا علیه منافع ایران سنگ‌اندازی می‌کند و ثانیا احتمالا در یک تقسیم نقش مزورانه در حال نوشتن سناریوی مشترک امتیازگیری از ایران است.

با این وضعیت و با توجه به حساسیت مساله هسته‌ای و ارتباط شدید آن با منافع و امنیت ملی کشور، ارکان ملی ایران نیز که بر طبق قانون اساسی کشورمان در تدوین سیاست خارجی کشور نقش دارند، باید در چارچوب سیاست‌های کلی تعیین شده از سوی مقام معظم رهبری وارد عمل شده و ضمن پاسخ‌گویی به تهدیدات بر حفظ منافع ملی جمهوری اسلامی ایران تاکید کنند. یکی از مهمترین ارکان ملی که نقش‌آفرینی آن در مسئولیت‌های ملی از اهمیت به‌سزایی برخوردار است، مجلس شورای اسلامی است.

* 3 سطح نقش‌آفرینی مجلس شورای اسلامی در مساله هسته‌ای

در شرایط فعلی دست‌کم 3 دسته اقدامات قابل انجام توسط مجلس شورای اسلامی قابل تصور است. ذکر این نکته نیز ضروری است که در یکی از بندهای توافق ژنو بر نقش مجلس شورای اسلامی در خصوص مساله پروتکل الحاقی تصریح شده و لذا نقش حقوقی این نهاد قانون‌گذاری در توافق ژنو نیز به رسمیت شناخته شده است.

اما در خصوص 3 دسته اقداماتی که نهادی چون مجلس می‌تواند به عمل آورد:

الف – اقدامات هشداری: مجلس می‌تواند هشدارهای لازم را در خصوص اقدامات طرف مقابل صادر کند. در این خصوص نمایندگان مجلس بالاخص کسانی که در حوزه سیاست خارجی تجربیاتی دارند می‌توانند از طرق:

1- رسانه‌ها؛

2- صدور بیانیه؛

3- صدور نامه به مقامات اجرایی کشور

هشدارهای لازم را صادر کرده و نشان دهند که این نهاد تقنینی کاملا آماده است تا در صورت لزوم از منافع ملی کشور دفاع کند.

ب – اقدامات تنبیهی: مجلس شورای اسلامی می‌تواند از طریق تصویب مصوبات مشخص، تنبیهاتی را برای نقض توافق برای طرف غربی در نظر بگیرد. گستره این اقدامات تنبیهی می‌تواند متنوع باشد اما به هر حال از سطح کم تا سطح زیاد انجام آنها می‌تواند در راستای منافع ملی صورت پذیرد.

حتی امکان سطح‌بندی این تهدیدات هم در مصوبات مجلس وجود دارد و می‌توان در برابر هر نقض عهدی گستره‌ای از تهدیدات قابل اجرا را در نطر گرفت.

اقدامات تنبیهی به عبارت دیگر هزینه‌هایی است که حریف در خصوص نقض عهد خواهد پرداخت و بنابراین باید با ساختن تصویر درستی از این هزینه‌ها، طرف مقابل را از عهدشکنی بازداشت.

ج – تهدید دشمن: فراتر از هشدار و تنبیه و خارج از مصوبه، می‌توان در مقابل تهدیدات کنگره آمریکا، این کشور را تهدید کرد.

منطق ایجاب می‌کند که تهدیدات مکرر مقامات کنگره آمریکا بی‌پاسخ نماند. در برابر این تهدیدات باید در همان سطح و با قاطعیت دشمن را تهدید کرد و جلوی رجزخوانی‌های بیشتر او را گرفت.

این سطح از اقدام، فراتر از منافع ملی، عزت ملی را در برمی‌گیرد. در صورت لزوم این تهدیدات می‌توانند به مصوبات تنبیهی که پیش‌تر نیز توضیح آنها داده شد نیز تبدیل شوند.

 

به هر روی، در برابر اقدامات طرف آمریکایی لازم است که همه پتانسیل‌های ملی ایران به کار گرفته شوند که مجلس هم یکی از مهم‌ترین آنهاست. طبعا نباید انتظار داشت که ایرانیان هر روز نام کنگره آمریکا و تهدیدات آن را بشنوند اما در مقابل مدافعه‌ای نبینند. از این رو ایفای نقش دقیق و حکیمانه مجلس در مسیر سخت پرونده هسته‌ای انتظار می‌رود.