به گزارش پایگاه خبری مازند اصناف و به نقل از تراز، در آیه ۱۷۳ سوره مبارکه بقره وقتی سخن از خوردنی های حرام به میان می آید در انتهای آیه می فرماید که خداوند آمرزنده و مهربان است. حال آنکه در آیه بعدی موضوع منحرف کردن مردم از مسیر حق به وسیله شهادت دروغ علما و دانشمندان یهود و نصاری مطرح می گردد و در پایان می فرماید که برای ایشان عذاب دردناک است.
این دو اختلاف بیان ناشی از چیست؟ در حقیقت از این اختلاف آشکار در خطاب قرآن مشخص می شود که خداوند متعال نسبت به گناهان و خطاهای فردی در صورت توبه و بازگشت و پشیمانی بسیار آمرزنده است و اصولاً بنای برخورد پروردگار با مخلوقین بر مغفرت گذاشته شده مگر آن دسته ای که نتوانند خود را در معرض این رحمت الهی قرار دهند.
در طرف مقابل نیز می فهمیم که خدای تعالی در رابطه با حق مردم و خصوصاً گناه انحراف مردم از مسیر حق چقدر سخت گیر است. حکمت اینکه به انجام امر به معروف و نهی از منکر این همه سفارش شده و جایگاه والایی در دین برای این فریضه در نظر گرفته شده نیز همین است که امر به معروف و نهی از منکر موجب هدایت مردم و عدم انحراف آنها می شوند.
در آیه ۱۷۴ سوره مبارکه بقره می خوانیم:
«إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتابِ وَ يَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً قَلِيلاً أُولئِكَ ما يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلاَّ النَّارَ وَ لا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لا يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ.»
«كسانى كه آنچه را خداوند از كتاب نازل كرده، كتمان مى‏كنند و بدان بهايى اندك مى‏ستانند، آنها جز آتش در شكم‏هاى خود فرو نمى‏برند، و خداوند روز قيامت با آنها سخن نمى‏گويد و پاكشان نمى‏كند و براى آنها عذاب دردناكى است.»
سه نکته کوتاه در خصوص آیه فوق:
* حبّ دنیا و مال دوستی یکی از عوامل فساد و انحراف انسانهاست. دانشمندان يهود و نصارى تا قبل از آمدن پيامبر اسلام، به مردم وعده‏ى آمدن آن حضرت را مى‏دادند و نشانه‏هايى را كه در تورات و انجيل آمده بود براى مردم مى‏گفتند، ولى همين كه پيامبر اسلام مبعوث شد و آنها اقرار به رسالت آن حضرت را مساوى با از دست دادن مقام، مال و خود ديدند، حقيقت را كتمان نمودند، تا چند روزى بيشتر در مسند خود بمانند و تحفه و هدايايى بخورند، ولى اين درآمدها نيز چيزى جز آتش نيست كه مى‏خورند.

** بدترین مردم آن دسته ای هستند که برای کسب منافع اقتصادی، مرتکب گناه و انحراف فرهنگی و فکری می شوند. خصوصاً که با این عمل خود حق را وارونه جلوه دهند و مردم را از راه راست منحرف نمایند. لذا بزرگترين خطر براى علما و دانشمندان در هر عصر و دوره ای دنياگرايى است. چرا که عالم با فکر و عقیده مردم سر و کار دارد.

*** كتمان حقيقت، تنها درباره رسالت پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله نبوده است. كسانى كه درباره جانشين واقعى پيامبر نيز كتمان حقيقت كنند، دچار اين عقوبت خواهند شد.(۱) البته کتمان حقیقت توسط دانشمندان و خواص دنیاطلب که منافعشان را در خطر می بینند تنها به آن دوران اختصاص نداشته و مشابه همان رفتارها را در روزگار خودمان نیز شاهدیم!

رهبر معظم انقلاب در همین رابطه می فرمایند:
«پس از واقعه غدیر عده‌ای خود را به فراموشی زده یا واقعه را فراموش کرده بودند لذا شهادت بر صحت این واقعه تاریخی گرفته می‌شد. گویا حضرت امیر (ع) از انس نیز می‌خواهند درباره غدیر شهادت دهد ولی او سکوت کرد؛ مثل برخی آقایان که بعضی جاها سکوت اختیار می‌کنند! انس هم گویا خود را به فراموشی زده بود!»
پی نوشت:
۱- در تاریخ آمده است که در چندین مورد حضرت علی (ع) به مناسبت‌های گوناگون اطرافیانش را به یاد وقایع غدیر خم انداخت و آنها را بر حقانیت سخنانش سوگند داد. علامه امینی به چند مورد اشاره نموده و آنها را شرح داده است از جمله: سوگند دادن در روزگار عثمان بن عفان، در روز رحبه، در جنگ جمل، حدیث رکبان در کوفه، در جنگ صفین و... کسانی هم بودند که به واسطه پنهان کردن حدیث غدیر به نفرین علی(ع) مبتلا شدند که برخی از این قرارند: ابو حمزه انس بن مالک، براء بن عازب انصاری، جریر بن عبدالله بجلی، یزید بن ودیعه و عبدالرحمن بن مدلج.