به گزارش مازند اصناف و به نقل از فارس،بعد از کشمکش‌های فراوان و لغو شدن‌های مکرر نشست ژنو 2، در نهایت نمایندگان دولت سوریه و مخالفان سوری پذیرفتند 22 ژانویه 2014 برابر با 2 بهمن گردهم آیند و راه‌حلی برای بحران سوریه بیابند.

در این میان، یکی از مهمترین دلایلی که باعث تاخیر در تشکیل این اجلاس بین‌المللی می‌شد، پیش‌شرطی بود که مخالفان سوری برای حضور در این نشست تعیین می‌کردند؛ کناره‌گیری بشار اسد، رئیس جمهور سوریه از قدرت. این در حالی بود که چنین درخواستی در تضاد با روح توافقنامه ژنو 1 بود. در واقع، هدف توافقنامه ژنو 1 که ژوئن 2012 منعقد شده بود، یافتن راهی برای حل دیپلماتیک بحران سوریه بود و نکته اینکه در این توافقنامه، درخواست تشکیل دولت انتقالی در سوریه مطرح شده بود اما درباره اینکه آیا بشار اسد باید قدرت را رها کند یا خیر، هیچ سخنی گفته نشده بود. علاوه بر این، در توافقنامه ژنو آمده بود، دولت دمشق و مخالفان باید با توافق دوجانبه اعضا دولت انتقالی را برگزینند.

به هر حال، علاوه بر پیش‌شرط عدم حضور اسد در آینده سوریه، عامل دیگری که باعث مخالفت معارضان با حضور در نشست ژنو 2 بود، وجود اختلاف و دو دستگی میان گروه‌های مختلف مسلح بود تا جایی که جمعی از مخالفان سوری در قاهره که خود را «هیئت امنای انقلاب سوریه» نامیدند، چندی پیش اعلام کردند، یک دولت انتقالی تشکیل داده‌اند و آماده‌اند تا قدرت را در سوریه به دست بگیرند؛ اقدامی که تحلیلگران از آن به عنوان نشانه‌ای از شدت گرفتن اختلافات و چنددستگی میان مخالفان یاد کردند. از طرف دیگر برخی از گروه‌های مسلح با دولت انتقالی یا موقتی که ائتلاف مخالفان سوریه قصد تشکیل آن را دارند، مخالفند و برخی از فرماندهان این گروه‌ها اعلام کرده‌اند، ائتلاف مخالفان سوریه را که بر اساس برنامه‌های کشورهای بیگانه تشکیل شده است، به رسمیت نمی‌شناسند و به همین دلیل دولت سیاسی‌ای را که این ائتلاف قرار است تشکیل دهد، از نظر آنها فاقد مشروعیت است و آنها اداره مناطق تحت کنترل خود را به این دولت انتقالی واگذار نمی‌کنند.

از سوی دیگر، «سلیم ادریس»، فرمانده ارتش آزاد وابسته به معارضان سوری اعلام کرده، هیئت مخالفان سوری که قرار است عازم ژنو 2 شود باید شامل گروه‌های شناخته‌ای شده‌ای از داخل سوریه باشد نه خارج از آن! همه اینها‌ نشان از اختلاف شدید درونی گروه‌های مسلح دارد.

به هر حال، با وجود همه مخالفت‌هایی که معارضان مسلح سوری ابراز کردند و نیز با توجه به اختلافاتی که میان آنها وجود دارد، در نهایت آنها مجبور شدند از این پیش‌شرط خود عقب‌نشینی کنند و با پذیرش حضور در ژنو 2 از شرط و شروطی‌های خود پا پس بکشند. شاید یکی از دلایل این عقب‌نشینی را بتوان به پیروزی‌های میدانی ارتش سوریه و پیشروی‌های نظامیان سوری در القصیر و دو ریف دمشق و حلب در شمال و جنوب سوریه نسبت داد که به واسطه این پیروزی‌ها تمام نقاط استراتژیکی که زمانی در کنترل گروه‌های تروریستی مسلح بود اکنون از کنترل آنها خارج شده و به دست ارتش سوریه افتاده است.

در واقع، در هفته‌های اخیر،‌ عملیات‌های ارتش سریع و پی درپی بوده و مناطقی را در بر می‌گرفته که گروه‌های تروریستی از آنها به عنوان تجمع‌ها و مقرهای استراتژیک و کانون فعالیت‌ها و عملیات‌های خود و یا نقاط اصلی کمک و امدادرسانی استفاده می‌کردند.

با توجه به اینکه ضعف عملیاتی معارضان سوری یکی از عوامل ترغیب کننده آنها برای آمدن پای میز مذاکره بوده و نیز از آنجائیکه دولت سوریه با نابودی تسلیحات شیمیایی خود موافقت کرده، می‌توان این گونه نتیجه‌گیری کرد که خلع سلاح گروه‌های مسلح سوری می‌تواند بهترین ضمانت اجرایی برای موفقیت مذاکرات صلح باشد؛ نکته‌ای که «وائل الحلقی»، نخست وزیر سوریه درباره آن گفته، دولت در مسئله گفت‌وگو با همه نیروهای سیاسی و گروه‌های داخلی، فرهنگی و اقتصادی از جمله مخالفان داخلی و خارجی، شورای هماهنگی و افراد مسلح که سلاح خود را بر زمین گذاشته‌اند، جدی و صادق است. پیشتر نیز بشار اسد، رئیس جمهور سوریه در گفت‌وگو با مجله اشپیگل گفته، هر گونه مذاکره با مخالفان سوریه تنها به شرطی انجام خواهد شد که آنها سلاح خود را بر زمین گذارند.