به گزارش مازند اصناف؛ در را آرام بست، خسته بود، اما تمام توانش را گذاشت تا آرام تر راه برود نباید کسی متوجه حضورش می شد خیلی نگران بود مانند دزدی که شبانه به سرقت می رود، ناگهان با چهره دخترش تمام دنیا به روی سرش خراب شد، حتی دوران بچگی که ناظم تقلب اش را سر می رسید به این اندازه نترسیده بود، حتی زمانی که مادرش در میان شیطنت ها مچ اش را می گرفت.
 
دوست داشت زندگی در همین لحظه متوقف شود، دوست داشت هیچ وقت متولد نمی شد، به این فکر نمی کرد که به دخترش چه بگوید، چه بهانه ای برای نخریدن دوچرخه اش جور کند، چه دروغی برای بدقولی‌اش پیدا کند، فقط به این فکر می کرد که ای کاش کارگر نبود.
 
رضایی کارگران را قشر مظلوم جامعه خواند و بیان کرد:کارگران امروز زیر خروارهای از مشکلات آوار مانده اند و تنها برای حمایت از کارگران شعار داده اند و همایش برگزار کرده اند در حالی که این ها برای ما نان نخواهد شد.

وی از کارگرانی است که هر روز صبح هنوز طلوع نزده برای روزی حلال به میدان اصلی شهر می رود تا قرعه اقبال نام او را بیرون بکشد یا خیر.

این مرد 45 ساله ادامه داد: اوضاع زندگی کارگری خیلی نابسامان است، امنیت شغلی نداشته باشیم و ترس از دست دادن بیکاری و وجود مشکلات مالی باعث ایجاد نگرانی همیشگی برای ماست.
 
دیوار کوتاه کارگران
 
وی با بیان اینکه کار گران ایرانی پایین تر از خط فقر در حال زندگی کردن هستند خاطرنشان کرد: در جای سابقی که کار می کردم با وجود 5 سال کار، 3 سال و خوردی بیمه داشتم و این ظلم است که با وجود حجم کاری زیاد به خواسته های خود نرسیم.

فرد میانسال دیگری به مشکلات اقتصادی این روزهای کشور اشاره کرد و گفت: هر اتفاقی که در اقتصاد می افتد کارگر تاوان ان را می دهد دلار گران می شود این کارگر است که آسیب می‌بیند، تولیدکننده وررشکست می شود کارگر از نان خوردن می افتد.
 
 داستان پر پیچ و خم کارگران را پایانی نیست، دلار بالا می رود، یک وعده غذای کارگر کم می شود، تخم مرغ گران می شود، کارگر گرسنه می خوابد، هر که کم می آورد از حقوق کارگر می زند.

درک مشکلات کارگران سخت نیست، دغدغه هایی که جلو چشم هستند، اما انگار خواب عمیقی فراگرفته که کمتر مسئولان ارشد را کمتر بفکر فرو می برد تا با این حجم آشفتگی چه باید کرد، شکافی که هر روز خط فقر را عمیق تر می کند، چالشی که اگر حل شود، نیروی کاری بانشاط تر خواهیم داشت و به تبع آن کالاهایی با کیفیت تر.
 
مسلم مکاری، رئیس انجمن صنفی کارگران آمل در گفتگو با خبرنگار ما گفت: قرار است برای ساماندهی کارگران ایستگاه بر مبنای که در شهر مشهد وجود دارد، ایجاد کنیم، که به خوبی توانست در ساماندهی و فعالیت کارگران موثر باشد که البته در مشهد ۱۱ منطقه و ایستگاه برای کارگران وجود دارد.

وی از ایجاد دو ایستگاه کار در امل خبر داد و عنوان کرد: مکانی مانند بانک که در ابتدا نوبت میگیرند و تازه این پروژه در برخی از شهرهای بزرگ راه افتاده و در اینده تاثیرگذاری آن بیشتر در جامعه خود را نشان خواهد داد باشد، در مشهد، شیراز، تهران جا افتاده و همه از این ایشتگاهها کارگر می گیرند.

رئیس انجمن صنفی کارگران آمل ادامه داد: در منطقه یک و دو ،روبه روی ساختمان شورا شهر و دیگری میدان ۱۷ شهریور قرار است این دو ایستگاه زده شوند که در حال گرفتن مجوزات آن هستیم .

وی تصریح کرد: ۹ هزار و 500 نفر کارگر در امل هستند که ۷ هزار و ۳۰ نفر از انها بیمه هستند، اما متاسفانه ماده سختی به کار کارگران تعلق نمی گیرد.

مکاری معضل کارگران را حضور کارگران افغان دانست و اظهار کرد: ۵۰ درصد کارگرانی که در شهرستان فعالیت می کنند تبعه افغانستان هستند، که متاسفانه مشکلات زیادی را برای کارگران بومی ایجاد می‌کند.

وی ادامه داد: ۴ استان پایلوت کارگران افغانستانی شدند که یکی از این استان ها مازندران است، مخصوصا در کارهای استادکاری و مهارتی حضور آنان آسیب زیادی به جامعه کارگری می زند.

 عضو شورای شهر اسلامی آمل با تاکید اینکه مشکل حضور کارگران افغان به عدم نظارت سازمان فنی شهرداری برمی گردد، خاطرنشان کرد: شرکت از کارگران افغان استفاده میکنند؛ چرا که برای کارفرما با صرفه تر هستند، کارفرماها به منافع خود فکر می کنند و برخی حتی مهارت های لازم را هم ندیده اند.

وی با بیان اینکه حضور در استان های مختلف باعث ایجاد تغییر نگرش و راهکارها و ایده های جدید می شود، عنوان کرد: در طرح پیاده رو سازی رشت که هزار و پانصد متر مرکز شهر بود هم در ابتدا بازاریان مخالف بودند اما بعد از اجرای این طرح امروز خیلی راضی هستند .

 مکاری ادامه داد: تاثیرگذاری ساماندهی پیاده روسازی ها و رودخانه می تواند تاثیر بسزایی در ایجاد گردشگری و اقتصاد منطقه داشته باشد؛ رودخانه هراز را داریم که بعنوان گنجینه برای آمل بشمار می رود.
 
 کارگری که چرخ دنده های صنعت را با تمان توانش به دوش می کشد تا پای اقتصاد نلنگد، اما همیشه اوست که در مشکلات بیشتر از همه فرو خواهد ریخت.
 
رمان زندگی کارگران، سرفصل های دردناکی است که با قراردادهای سفیدامضاء، دستمزدهای ناچیز، گسل عمیق میان حقوق و تورم، حوادث حین کار، نداشتن امنیت شغلی پر شده است و می توان به سادگی خستگی چشم های کارگری را پس از یک روز کاری لمس کرد.

منبع: بلاغ

انتهای پیام/