از اواخر شهریور امسال عرضه روغن جامد در بازار کم شد و کمتر از یک ماه بعد نیز این مشکل برای روغن مایع ایجاد شد. مشکلات ایجاد شده در حدی بود که براساس گزارش‌های رسیده از تهران و برخی شهرستان‌ها، یا به طور کل روغن در فروشگاه‌ها و مغازه‌ها نبود یا با قیمت‌های بالاتر به بهانه کمیاب شدن فروخته می‌شد، یا خرید روغن منوط به خرید اقلام دیگر بود یا اینکه پس از ایستادن در صف به هر نفر تنها یک روغن فروخته می‌شد. این صف‌ها فقط مختص به روغن نیست و گویا تب آن برای اقلام دیگر هم داغ شده است و معلوم نیست چند نفر ناخواسته با ایستادن در این صف‌ها درگیر کرونا شده‌اند.

البته از همان روزها نیز مسئولان مربوطه در این باره نظراتی مطرح و علت کمبود عرضه روغن را تحریم‌های ظالمانه، مشکلات ارزی و انتقال آن و عدم تخصیص ارز برای واردات روغن خام توسط بانک مرکزی اعلام کردند. حتی به این موضوع هم ‌اشاره شد که به دلیل جو ایجاد شده در بازار برخی روغن می‌خرند و در خانه انبار می‌کنند و همین موضوع تقاضا را بالا برده است. اما چندی بعد شرکت بازرگانی دولتی از تزریق ۷۰ هزارتن روغن برای خانوار و صنف و صنعت خبر داد و دبیر انجمن صنفی روغن نباتی نیز اعلام کرد که این مقدار روغن بین کارخانه‌ها توزیع و پس از آن وارد بازار خواهد شد و آرامش به بازار بازخواهد گشت.

با این وجود به نظر می‌رسد هنوز وعده‌های داده شده درخصوص حل مشکل روغن مایع و جامد به طور کامل عملیاتی نشده و ضروری است که مسئولان مربوطه هرچه سریعتر نسبت به ایجاد ثبات در بازار مواد غذایی در روزهای پایانی سال اقدامات لازم را انجام دهند.

گفتنی است مردم که یک‌بار در تابستان برای یافتن روغن بین فروشگاه‌ها سرگردان شدند، دوباره برای تأمین این کالای اساسی دچار مشکل شده‌اند. این در حالی است که حسن روحانی دی ماه امسال در سخنانی که نوعی کنایه به دولت قبل تلقی می‌شد، تشکیل نشدن صف برای خرید کالاها را نوعی افتخار برای دولت خود دانسته بود. روحانی با تاکید بر اینکه زندگی مردم سخت شد، چون ما در یک جنگ و محاصره شدید بین‌المللی بودیم، مدعی شد: «در عین حال مردم صف نبستند و برای پیدا کردن کالای اساسی از این خیابان به آن خیابان نرفتند و هر جا می‌رفتند، کالا بود.»

نکته قابل تأمل دیگر آن است که ماجراهای اخیر یادآور خاطرات تلخ نخستین ماه‌های تشکیل دولت تدبیر و امید و شیوه توزیع تأسف‌بار سبد کالا در آن ایام است. در آن ایام گفته می‌شد توزیع سبد کالایی نوعی پیام به غربی‌ها بود که نشان می‌داد ایران به پول‌های اندک آزاد شده از سوی غرب بسیار محتاج است و انتشار تصاویر آن روزها نوعی زمینه‌سازی برای پذیرش برجام از سوی ایران بود.

موضوع سبد کالايي آنقدر افتضاح بود که شرمن معاون وزير خارجه آمريکا در اظهارنظري تاسف‎‎انگيز گفت: «در شبکه‎‎‎هاي تلويزيوني ديديم دولت ايران به مردم فقير کالا مي‎داد و اين وضعيت بعد از توافق هسته‎اي و کاهش تحريم‎‎‎ها بوده و نشان مي‌دهد که تحريم‎‎‎ها در زندگي مردم ايران تاثير مستقيم گذاشته‎ است. آن مبلغي که به ايران داديم، طبق توافق بايد صرف کالا‎‎هاي ضروري و غذا شود و دولت ايران به تعهد خود عمل کرد.»

حالا هم در آستانه ضرب‌الاجل ایران برای پایان دادن به مطالبات فراقانونی غرب در زمینه مذاکرات هسته‌ای، برخی اعتقاد دارند نشان دادن کمبود سریالی کالاهای اساسی، نوعی پیام ضعف برای کوتاه آمدن ایران از حق قانونی خود و تن دادن به خواسته‌های نامشروع غربی‌ها است.