به گزارش مازند اصناف؛ بزرگترین کارخانه صنایع آلومینیوم آمل در ۵ سال گذشته و به واسطه کاهش صادرات و بدهی‌های بانکی وبیمه ای به حالت نیمه تعطیل ورکود درآمد و برای کارگران آن، روشن شدن دیگ‌های خاموش خط تولید وسالن های رنگ و ساخت دروپنجره کم کم داشت به یک حسرت تبدیل می‌شد.

کارگرانی که بی اختیار و به رسم عادت در گذر هر روزه از مسیر این کارخانه، حسرت روزهای در حال سپری و کورسوی امید به آینده را داشتند، حسرت می‌خوردند، اما باور داشتند، که کار نشد ندارد و امید دوباره در این کارخانه را خواهد زد.

ماندم تا احیا شود

نگهبان کارخانه بود، ۲۷ سال از جوانی عمر خود را در این کارخانه که از شروع خشت خشت آجر تا ورود مجهزترین دستگاه‌های خط تولید آلومینیوم را به یاد دارد. از روزهای خوشی که دروازه کارخانه را برای صادرات محصولات برای بازارهای داخلی و خارج از کشور بازی می‌کرد تا تیره روزی‌هایی که با ناراحتی و حسرت همکارانی که دیگر برای ورود وخروج از کارخانه از مقابلش رد نمی‌شدند.

او که خودش را غلامی معرفی کرده بود، گفت، بعد از حدود ۳ دهه از راه اندازی این کارخانه هیچ وقت شرایط تولید واشتغال آن به مانند ۵ سال گذشته نبود.

وی افزود: به واسطه راه اندازی سالن‌های خط تولید، صادرات به کشورهای اروپایی رونق بسیاری خوبی داشت، کارگران زیادی جذب کارخانه شده بودند و برای چند سال حتی سه شیفت هم فعالیت کاری در این مجموعه جریان داشت.

وی ادامه داد، متأسفانه شرایط و ورق بدجور برای کارخانه به مانند خیلی از واحدهای تولیدی و صنعتی دیگر که پیش می‌آید، رقم خورد و روزبه روز به واسطه صادرات کم به خاطر شرایط تحریمی کشور، کم و کمتر شد و به واسطه آن روزهای شلوغ و پر رفت وآمد کارخانه درحال خلوت شدن بود.

کارگر دیگری که در سمت دیگر این کارخانه، به ۱۷ سال حضورش در خط تولید وساخت در و پنجره را ذهنش مرور می‌کرد، گفت، تصور اینکه یک روزی کارخانه را در چنین وضعی ببینم نداشتم و اینکه هرروز بلاتکلیف روز را به شب برسانیم، کلافه شدیم.

تصور اینکه یک روزی کارخانه را در چنین وضعی ببینم نداشتم و اینکه هرروز بلاتکلیف روز را به شب برسانیم، کلافه شدیم

وی افزود: تعدیل نیرو قسمت ناخوشایند این کارخانه بوده که متأسفانه در هر هفته به سراغ یکی می‌آمد و ترس واسترس اینکه نفر بعدی من باشم و تکلیف امورات زندگی وخرج تحصیل دانشگاه و جهیزیه عروسی دخترم چه می‌شود، بیشتر و بیشتر می‌شد.

بعد از ۵ سال سخت، طاقت فرسا و روزهای سکون ورکود، خبر حضور سرمایه گذار جدید خیلی زود در سکوت مطلق کارخانه پیچید و خوشحالی در میان اندک نیروهای باقی مانده در این مجموعه دیدنی و وصف نشدنی بود.

مدیر داخلی کارخانه در خصوص آخرین وضعیت این مجموعه تولیدی در شهرستان گفت، این کارخانه با بیش از ۲۰ سال سابقه فعالیت و تولید آلومینیوم یکی از بزرگترین شرکت‌های تولید آلومینیوم در کشور مطرح و شناخته شده است.

جمشید غلامی در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: متأسفانه در ۵ سال گذشته شرکت با رکود سختی مواجه و این وضعیت باعث کاهش نیرو تا حدود ۵۰ نفر و از دست رفتن بخش از بازارهای صادراتی بوده است.

بازگشت اخراجی‌ها

وی با بیان اینکه دراین مدت با اضافه شدن ماشین آلات جدید به خط‌های تولید و سالن تولید در و پنجره، نیروهای قبلی دوباره در این شرکت مشغول به کار شدند اضافه کرد: هم اکنون تعداد نیروهای شرکت به بیش از ۱۵۰ نفر افزایش یافته و بیش از ۲۰۰ نفر دیگر نیز بیرون از شرکت در بخش درو پنجره در تهران و دیگر شهرهای کشور غیرمستقیم فعالیت دارند.

بیش از دو هزار و ۶۰۰ واحد تولیدی در مازندران فعالیت دارد که ۲۵ درصد آن غیرفعال هستند و امسال نیز طبق آمارهای ارائه شده از سوی صمت مازندران، ۶۰ کارخانه به چرخه تولید بازگشت./مهر

انتهای پیام/