به گزارش مازند اصناف؛ صنعت سیمان یکی از موفق‌ترین صنایع ایران است که در طول ۳ دهه اخیر توانسته پیشرفت چشمگیری داشته باشد ازجمله «رتبه اول تولید در سال ۲۰۱۲م و رتبه چهارم در سال‌های اخیر».این گفته دکتر مرتضی هاشم‌پور است که در صنعت سیمان فعالیت جدی داشت و از تجربه و اطلاعات خوبی برخوردارمی باشد.

 دکتر هاشم پور نمونه بارزی از مدیران جهادی است دریافت نشان برترین مدیر جهادی کشور و تندیس سه دهه مدیریت جهادی در عرصه های اقتصادی کشور ، دریافت نشان دو ستاره جایزه ملی بهره وری و دریافت لوح تقدیر و تندیس ملی مشتری مداری و دریافت نشان عالی مدیریت نوین ایران در پایتخت معنوی ایران از مهمترین موفقیت های کشوری  این مدیر موفق ملی می باشد وی مدتی نیز به عنوان مدیرعامل «شرکت احداث صنعت ایران» بود بدون تردید دیدگاه ها و نظرات دکتر هاشم پور در خصوص وضعیت صنعت سیمان در سال‌های اخیر، بررسی مشکلات تولیدکنندگان، فروش و صادرات سیمان در ایران حائز اهمیت  می باشد دکتر هاشم پور مطالبش را با تاریخچه ای از صنعت سیمان آغاز کرد و اظهار داشت : تولید سیمان در ۳ دهه اخیر از فراز و نشیب فراوانی برخوردار بوده است در یک فصل از تاریخ کشور بعد از انقلاب اولویت اول، مدیریت بر جبهه و جنگ بوده و پس از خاتمه جنگ تحمیلی، کشور به سمت عمران و آبادی و بازسازی حرکت کرد.

وی افزود: طبیعی بود که به فکر تولید یکسری از صنایع مادر باشیم که یکی از بهترین و کلیدی‌ترین آن تولید سیمان بود. بعد از اینکه ظرفیت تولید سیمان بالا رفت مصادف بود با بازسازی کشور و به موازات آن سدسازی، کارخانه‌سازی و فعالیت‌های عمرانی بزرگ که نیاز به سیمان فراوان داشتیم. اگر بخواهیم از صنعت سیمان کشور سخن بگوییم تولید و صادرات سیمان، یکی از برجسته‌ترین صنایع کشور است.نیاز اصلی ساخت‌وسازها و پروژه های عمرانی ، سیمان است و صنعت هم به درستی روی این نیاز عمرانی سرمایه‌گذاری کرد، که یک بخش از افزایش ظرفیت را «شرکت احداث صنعت» که بنده مدتی به عنوان مدیر عامل آن بودم برعهده داشت.

احداث کارخانجات سیمان، نه‌تنها نیاز داخلی را تامین کرد بلکه صادرات آن را در سال ۲۰۱۲میلادی به اوج رساند و بزرگترین صادرکننده جهان شد؛ یعنی رتبه اول سیمان را در جهان کسب کرد و حتی در مسیر شتابنده افزایش تولید به حدی بود که کشور ایران با ظرفیت تولید ۸۰ میلیون تن سیمان، چهارمین تولیدکننده سیمان جهان گردید، اما به این شرایط اکتفا نکردیم و پا فراتر گذاشتیم و خدمات فنی مهندسی، ساخت و احداث کارخانه سیمان را به دورترین نقاط دنیا صادر کردیم.

شرکت احداث صنعت هم که بنده  مدتی مدیر آن بودم نیز با اجرای ۱۲ کارخانه سیمان در داخل کشور نقش کلیدی را در خودکفایی سیمان در ایران ایفا کرد واین با اجرای موفق ۲ طرح بین المللی در کشورهای سوریه و ونزوئلا ظرفیت و توان تخصصی صنعت سیمان جمهوری اسلامی ایران را در عرصه های بین المللی به اثبات رسانده است.

کارخانه سیمان سروآسول ونزوئلا یکی از دستاوردهای با شکوه انقلاب اسلامی ایران در صدور خدمات فنی و مهندسی  می باشد.

کارخانه سیمان ونزوئلا یکی از مدرن ترین کارخانه های سیمان در آمریکای جنوبی به شمار می آید.

تنها شرکت دولتی کشور بودیم که توانستیم در دو نقطه جهان کارخانه سیمان احداث و راه‌اندازی کنیم و به بهره‌برداری برسانیم. نخستین پروژه بزرگ در سوریه به نام سیمان «حما» است که در سال ۱۳۸۵ به‌طور رسمی با ظرفیت یک میلیون تن  و دومین پروژه بزرگ یک میلیون تنی، ونزوئلا است که در امریکای جنوبی ، به بهره برداری رسید که بدون تردید نمایشی از توانایی فنی مهندسی ایرانیان در آن سوی جهان است به عبارتی، صنعت سیمان ما، در یک دهه اخیر به لحاظ تولید، صادرات، خدمات فنی و مهندسی و نیز به لحاظ احداث کارخانه در دیگر کشورهای دنیا، از برجسته‌ترین صنایع کشور محسوب می‌شود.

دکتر مرتضی هاشم پوربا اشاره به اینکه  سیمان تولید شده در منطقه خواهان دارد، اظهار داشت : سیمان ما در بازارهای مختلف شمال خزر یعنی کشورهای cis  و کشورهایی در افریقا، آسیا، امریکا لاتین طرفدار دارد ما باید با هموار کردن مسیر بازارهای هدف به صادرات فکر کنیم.

دکتر هاشم پوربه چگونگی هموار ساختن  مسیر صادرات سیمان اشاره کرد و گفت : اگر بخواهیم همه آنها را پوشش دهیم اول باید ناوگان حمل‌ونقل را توسعه بدهیم، دوم قیمت آن را رقابتی کنیم و هزینه‌های تمام شده حمل‌ونقل تا محل را محاسبه کنیم و ایجاد بسته‌بندی‌های مخصوص را در دستور کار قرار دهیم تا توان رقابت را در بازار جهانی بالا ببریم

.وضعیت تولیدکنندگان در داخل کشور خیلی نابسامان است و پراکنده‌کاری هزینه‌ها را افزایش داده، اگر برای تجهیزات مرتبط با صنعت سیمان مثل، هزینه‌های تمام شده به‌ویژه در حمل‌ونقل برنامه‌ریزی شود، از بسیاری از مشکلات کاسته خواهد شد. الان اگر کسی در شمال کشور به سیمان نیاز داشته باشد از تهران می‌خرد در صورتی‌که در نکا، در گلستان و گیلان کارخانه سیمان داریم، یعنی یکسری کامیون‌ها این همه مسافت را طی می‌کنند و حتی خالی برمی‌گردند.

به خاطر ضعف در هماهنگی و نبود تمرکز اطلاعات در کشور «سیمانی‌ها» به‌طور بخشی عمل می‌کنند، هر کس برای خودش فروش داخلی و صادرات دارد یک بخش مربوط به وزارت کار و امور اجتماعی، بخشی متعلق به شرکت سرمایه‌گذاری شستا، بخشی متعلق به سیمان فارس و... است که اینها بیش از ۴۰درصد سیمان کشور را در اختیار دارند.

بخش دیگر متعلق به شرکت‌های خصوصی است که اینها باید یک متولی داشته باشد. این پراکنده‌کاری منجر به بروز دو پدیده شوم در اقتصاد سیمان شده، یکی اینکه کشورهای خریدار یک رقابت بین تولیدکنندگان ایجاد می‌کنند و قیمت را می‌شکنند چراکه محلی ثابت برای ارائه یک قیمت واحد به مشتری وجود ندارد. دوم اینکه خریداران هم از نزدیکترین محل خرید نمی‌کنند چراکه واسطه‌های خارجی به دنبال خرید ارزان هستند و فروشندگان هم در شرایط رقابتی به پایین‌ترین قیمت‌ها رضایت می‌دهند

.حال اگر یک مجموعه واحد متولی و هماهنگ‌کننده تولید، عرضه، قیمت، حمل‌ونقل، صادرات، بازاریابی و فروش باشد موفقیت بزرگی برای این صنعت خواهد بود و منافع بخش خصوصی و دولتی حفظ خواهد شد. اگر در کشور جایگاه یکپارچه و واحدی برای راهبری و مدیریت چرخه تولید و صادرات سیمان در نظر بگیریم تقریبا همه اهداف قابل دسترسی خواهد بود چون کیفیت سیمان ما طوری است که قابلیت بازاریابی و نفوذ به تمام بازارهای دنیا را دارد یعنی تعرفه‌ها، ورودی‌ها، خروجی‌ها، صادرات و تولید از آن متولی هماهنگ‌کننده تبعیت کنند در غیر این صورت تولید مازادی که در کشور داریم به صورت تهدیدی جدی برای سیمان کشور خواهد بود.

رئیس سابق شرکت احداث صنعت ایران در خصوص این  حجم از صنعت سیمان در کشور،آیا  محیط زیست را به مخاطره نمی‌اندازد، اظهار داشت :
در صنعت سیمان دو موضوع را باید بررسی کنیم؛ یکی احداث کارخانه سیمان است که به‌طور قطع بگویم که فناوری جدید احداث کارخانه سیمان را طوری طراحی کرده که حداقل تخریب محیط زیست را دارد مثل پروژه ما در ونزوئلا که در وسط جنگل که یک پارک ملی آن را احاطه کرده کارخانه استقرار یافته است پس کارخانه‌های جدید مشکل ندارد و با فیلتر شدن آن، محیط‌زیست به مخاطره نمی‌افتد.

دوم بازسازی و نوسازی خط تولیدی است که هم‌اکنون در تضاد با محیط زیست است که باید اصلاح شود و درنهایت در یک جمع‌بندی می‌توانم بگویم که یک «متولی مقتدر» برای ساماندهی سیمان می‌تواند: ۱- بازسازی، نوسازی و استانداردسازی خط تولید سیمان در کشور و استفاده از ابزارهای نوین روز را به عهده داشته باشد.۲- با بومی‌سازی فناوری صنعت سیمان در کشور که امروزه تقریبا وارد می‌کنیم، به سمت و سوی بومی کردن این دانش برویم.۳- باید بتوانیم همه سیمانی‌ها را طوری مدیریت کنیم که تولیدکننده، صادرکننده و اقتصاد حمل‌ونقل و سایر موارد یادشده مقرون به صرفه باشد و برای آنان سود سالانه‌ای به وجود آورد، آنها بدون تردید به ارتقا و به روزرسانی نزدیک می‌شوند.

انتهای پیام/.