به گزارش مازند اصناف؛ راستی سردار چه باید عرض کنیم خدمت تان؛ شهادت قبول یا زیارت مقبول؟.
وقتی تمام ایران به بدرقه شهیدشان آمده بودند با چشمانی منتظر و دل‌هایی بیقرار.
آمده بودند برای سپاس از تمام شب بیداری‌ها، دور از وطن بودن‌ها، دلهره‌ها، سختی‌ها، زخم خوردن‌ها و جور کشیدن‌ها.
انگار همه آمده بودند از شما "خیلی خوب" بگیرند.

باور کنید پنج روز است ایران، چشم شده و برایتان می‌گرید، قلب شده و برایتان می‌تپد. مادر شده و در فراق‌تان می‌بارد.

مردمان این مُلک، زائر شده‌اند حاج قاسم سلیمانی و تو در سینه‌های‌شان آرمیده‌ای و بی اغراق تمام ایران، حرم توست.

سردار! دلباختگی را برازنده و زیبا نشان‌مان دادی و چه خوب است عاشقی در راه تو.

می‌بینی فرمانده! همه این روزها قاسم شده‌اند، حکم جهاد می‌خواهند.

راستی، وصیت‌تان را خواندیم! نوشته بودید روی قبرم بنویسید: سرباز... چه سربازی؟ چه سرداری؟ چه جانبازی؟ بی دست، بی سر، بی ادعا.

مجتبی قربانی