به گزارش مازند اصناف؛ دنیا معتمدی دختری 6 ساله ساروی است که در نیمه شب 24 آذر ماه سال 96 در یک حادثه آتش‌سوزی، پدر و مادرش را از دست داد و در این سانحه دچار سوختگی نزدیک به 50 درصدی شد.

دنیا که در روزها و ماه‌های ابتدایی پس از وقوع این سانحه با همه دنیای کوچکش، با آماجی از مصائب و مشکلات متعددی مواجه شد؛ از جای خالی پدر و مادر گرفته تا از دست دادن زیبایی صورتش، از دردهای طاقت فرسای ناشی از سوختگی تا کلافگی از عمل‌های پشت به پشت، از گوشه‌گیری و تنهایی تا وضعیت وخیم روحی و جسمانی.

هزینه‌های سنگین درمان هم اوضاع را از این هم بدتر کرده بود و در این اوضاع پر از التهاب و نگرانی و دردآور، موضوع تملک خانه پدری اش توسط بانک هم، آینده او را نیز تهدید کرد.

با پا به میدان گذاشتن برخی مدیران و مسئولان شهری و استانی، اوضاع کمی مساعدتر شد و حالا بعد از گذشت روزها و ماه‌ها از آن واقعه، همه چیز کمی تلطیف‌تر شده است.

آغاز نخستین مهر تحصیلی دنیا طی سال گذشته، بسیار به بهبود وضعیت روحی دنیا کمک کرد و با یافتن دوست‌های جدید در مدرسه، توانست بخشی از تنهایی‌های خود را پر کند و حداقل ساعاتی را که در مدرسه به سر می‌برد، کمی از خاطرات تلخ گذشته، دور شود.

مهر تحصیلی امسال هم از راه رسید، امسال دنیا کلاس دومی شد و ما به این بهانه به سراغ فاطمه معتمدی عمه دنیا رفتیم تا از آخرین اوضاع روحی، جسمی، تحصیلی و درمانی وی مطلع شویم.

فاطمه معتمدی به خبرنگار ما می‌گوید: امسال دنیا به کلاس دوم در یک مدرسه غیرانتفاعی می‌رود.

وی افزود: هر چند سال گذشته بهزیستی استان، از هزینه ایاب و ذهاب و خود مدرسه گرفته تا سایر لوازم مورد نیاز تحصیلی را پرداخت کرد اما امسال تنها، کیف و چند دفتر و قلم داده‌اند و کمک دیگری نشده است.

عمه دنیا اظهار کرد: با توجه به اینکه مدرسه دنیا غیرانتفاعی است و تحت حضانت پدربزرگ و مادربزرگ پدری اش است، لذا از مسئولان انتظار داریم تا در این باره مساعدت خود را از دنیا محروم نکنند.

خانم معتمدی بیان کرد: مدرسه خیلی به دنیا کمک کرد از این بابت که وقتش را پر می‌کند و روحیه اش را برای حضور در جمع بالاتر می‌برد.

وی ادامه داد: نه تنها حضور در مدرسه برای خود دنیا عادی‌تر شده است، برای خود بچه‌های مدرسه و همکلاسی‌هایش نیز عادی تر شده است.

عمه دنیا به خبرنگار ما می‌گوید: امسال دنیا یک سال بزرگتر شده است و هرچه سنش بالاتر رود، بیشتر زیبایی صورتش برایش مهمتر می‌شود.

خانم معتمدی عنوان کرد: دنیا نه تنها اصلا جلوی آینه نمی‌رود بلکه از هر چیزی که مثل موبایل و تبلت که تصویر صورتش را در آن ببیند، فاصله می‌گیرد و از این بابت رنج می‌برد.

وی در خصوص وضعیت جسمی‌اش پاسخ داد: خوشبختانه از عید امسال دیگر لباس مخصوصش را نمی‌پوشد و آخرهای تابستان امسال هم اولین عمل صورت را انجام داد که بنا به گفته پزشکان، رضایت بخش بوده و همچنان چندین عمل دیگر نیز باید انجام شود.

عمه دنیا مطرح کرد: از لحاظ حرکتی مشکل خاصی ندارد، در استفاده از انگشتان دستانش هم اوضاع خیلی برایش بهتر شده؛ اما مسئله مهم برایش، زیبایی صورتش است و این مسئله با رشدش، هر سال مهمتر از قبل خواهد شد و صدمات روحی را بدنبال دارد.

خانم معتمدی تصریح کرد: در حال حاضر مهمترین دغدغه ما، موضوع خانه پدری دنیا است که هنوز حل نشده است.

وی تاکید کرد: قبل تر از سوی مسئولان اعلام شده بود که یا جریمه معوقه وام بانکی یا بخشوده می‌شود و یا 5 سال مهلت می‌دهند و سپس اصل پول وام را می‌گیرند اما هیچ یک عملیاتی نشد.

عمه دنیا گفت: ما تاکنون مبلغ 47 میلیون تومان از 100 میلیون تومان مبلغ اصل وام را پرداخت کردیم اما بانک اعلام کرده است شما 97 میلیون دیگر بدهکارید و مبلغ پرداختی شما بابت بدهی جرایم دیرکرد بوده است.

وی اعلام کرد: ما این موضوع را با آقای آرام مدیرکل سابق بهزیستی استان مطرح کردند، ایشان قول حل این موضوع را دادند که ایشان از این پست تغییر کردند و دست ما در پوست گردو ماند.

خانم معتمدی متذکر شد: این خانه تنها دارایی و یادگاری پدر و مادر دنیا برایش است و حفظ آن برای آینده اش بسیار با ارزش و مهم است و از مسئولات می‌خواهیم در حل این مسئله از هیچ کمکی دریغ نکنند.

همه می‌دانیم، دنیا برای این همه مصائب، خیلی کوچک است و می‌دانیم چه درد و رنج‌هایی را با همه کودکی‌اش با خود حمل می‌کند، می‌دانیم که تنها یکی از این مشکلاتی که در دنیای کوچک و بی رحم دنیا، وجود دارد کافی است تا هر کودکی را از پای درآورد و در این اوضاع و احوال، دور از انصاف است اگر فقط از سر تاسف، سری تکان بدهیم!

خلاهای عاطفی ناشی از از دست دادن پدر و مادر، دردهای ناشی از عمل‌های متعدد که هنوز هم بعد از گذشت دو سال تمامی ندارد، عزلت و تنهایی و گوشه نشینی که به ناچار بر او تحمیل شده است، از دست دادن زیبایی صورت و بدنش که برای هر انسانی و به ویژه برای هر دختری نقش حیاتی دارد، دوری از اجتماع، برخورد نامناسب هم سن و سالانش و ده‌ها و شاید صدها موضوع دیگر در دنیای این کودک وجود دارد که دل هر انسانی را به درد می‌آورد و بهبود اوضاع او یک تکلیف برای همه آنانی است که توانایی مساعدت برای بهبود این شرایط را دارند.

بی شک کمک هر یک از ما، مرهمی خواهد بود بر زخم‌های ناتمام دنیا؛  باید درد را درک کرد، باید پشت این درک، درد کشید از غم‌های دنیا، و باید با این حس نیک نوع دوستی، برای دنیا کاری کرد کارستان.../بلاغ

گزارش از مجتبی قربانی

انتهای پیام/