به گزارش مازند اصناف؛ سیدسعید ایلالی نوجوان کم‌توان ذهنی 19 ساله‌ ساروی است که توانست با تلاش و پشتکار علیرغم برخی محدودیت‌های ذهنی و جسمی، حصار ناتوانی و ناامیدی را بشکند و بر سکوی قهرمانی مسابقات المپیک ویژه که از 23 اسفندماه 96 الی 3 فروردین سال‌جاری با حضور 32 کشور منطقه و جهان و با حضور بیش از یک‌هزار ورزشکار در 16 رشته ورزشی برگزار شد، بایستد.

المپیک ویژه یک برنامه بین‌المللی سالانه در بر گیرنده تمرینات و بازی‌های ورزشی برای بیش از 4.5 میلیون کودک و بزرگسال کم توان ذهنی است که شرکت در این بازی‌ها برای تمام افراد از سن 8 سال به بالا آزاد است و برنامه‌ها به نحوی طراحی می‌شوند که به تمامی سطوح توانایی خدمات‌رسانی داشته باشند.

سعید یکی از اعضای کاروان 55 نفره کشورمان ایران بود که در این دوره از مسابقات توانست صاحب یک مدال طلا و یک مدال برنز در مسابقات اسکیت شود. نوجوانی که سال‌ها است پس از جدایی والدینش، با مادرش زندگی می‌کند، مادری که با کار و خیاطی به سختی از پس مخارج زندگی، سعید و اجاره خانه‌شان بر می‌آید.

 
درد دل‌های معلولان تمام نشدنی است، چرا که مسئولان استانی آن‌طور که باید برای خدمات‌دهی به معلولان اقدامات اساسی انجام نداده‌اند و در این میان هستند خانواده‌هایی که از بی‌توجهی مسئولان گلایه‌های شدیدی دارند.
 
معلولانی که با وجود معلولیت‌ها توانستند در بسیاری از میادین علمی، ورزشی، فرهنگی و هنری به افتخارات زیادی دست یابند و پشتکار و همت این افراد ستودنی است؛ ولی جای این سوال است که آیا حق این قشر مظلوم، مهربان و باهمت و پشتکار والا به خوبی اداء شده است؟

ما برای اطلاع از آخرین وضعیت این قهرمان دوست‌داشتنی استان، به سراغش رفتیم وقتی در باز شد با روی باز و مهربانش پذیرایمان شد و ما انگار اولین مهمانان پس از قهرمانی‌اش در آسیا بودیم!

مادر سعید در مورد بیماری او به ما گفت: سعید 19 سال سن دارد و مبتلا به یک بیماری ژنتیکی به‌نام "فنیل کتنری" است که تشنج‌های مکرر و اثراتی که بر مغزش می‌گذاشت، باعث شد تا سعید از 7 سالگی توانایی حرف زدن و راه رفتن را از دست بدهد.

مریم قربانی افزود: در ادامه با تحت نظر قرار گرفتن پزشک، کم‌کم توانست راه برود، کم‌کم حرف بزند اما مشکلاتش یکی دو تا نیست که بزرگ‌ترین آن مشکلات مالی است، چرا که هیچ حامی جز خودم ندارد.

وی در این‌باره که سعید از چه زمانی ورزش اسکیت را شروع و به آن علاقه پیدا کرد، گفت: من سعید را به ورزش‌های متعددی جهت آموزش می‌بردم که دوست نداشت، یعنی یک مدت می‌رفت و بعد از مدتی رهایش می‌کرد و رغبتی به ادامه نشان نمی‌داد، تا اینکه یک بار برای گردش به پارک رفتیم که از آن‌جا به اسکیت علاقه پیدا کرد و با علاقه هم ادامه داد و فکر می‌کنم خواست خدا بود.

مادر سعید با بیان اینکه سعید در کمتر از دو سال از شروع این ورزش توانست به مقام قهرمانی مسابقات المپیک ویژه برسد، بیان کرد: سعید تاکنون توانسته صاحب مدال طلای اسکیت در بخش سرعت المپیک ویژه، یک مدال برنز این بازی‌ها و صاحب چند مدال کشوری است که آخرینش به ماه قبل بر‌می‌گردد که توانست مدال نقره بازی‌ها در مشهد را کسب کند.

وی با بیان اینکه بچه‌هایی که به این بیماری دچار هستند، بیشتر از مشکلات جسمی دچار مشکلات ذهنی هستند، گفت: به همین دلیل، در کل کشور  در میان تمامی بیماران سندروم و کم‌توان ذهنی و جسمی، تنها 13 نفر در رشته اسکیت فعالیت می‌کنند که سعید یکی از آن‌ها است.

قربانی از عدم توجه مسئولان و دستگاه‌های متولی به کسب مقام قهرمانی سعید گلایه کرد و افزود: پس از قهرمانی سعید هیچ مسئولی پا به خانه ما نگذاشت، البته قبل از اعزام سعید به این مسابقات من بارها خدمت مدیرکل بهزیستی استان رسیدم، و خوب شاید به خاطر تعدد آدم‌هایی که به مسئولان مراجعه کنند، آن‌ها تصورشان این است که مشکلات ما آن‌طوری نیست که ما بیان می‌کنیم، من سال قبل باید قبل از اعزام سعید باید 3 میلیون واریز می‌کردم، 3 میلیون و 800 باید برایش اسکیت خریدم چون اسکیت خودش را تایید نکردند و گفتند باید حرفه‌ای باشد، برایش لباس اسکیت خریدم وهمه این هزینه‌ها بجز اسکیتش برای مسابقات جهانی پیش رو را داریم و کسی سراغ ما را هم نمی‌گیرد تا حمایتی از این قهرمان کند.

وی اضافه کرد: طی سال‌گذشته تنها مبلغ یک میلیون تومان از سوی بهزیستی به ما جهت خرید اسکیت کمک شد و ما بقی علیرغم تمام مشکلاتی که داشتم شخصا تامین کردم و امسال هم مسابقات جهانی المپیک ویژه در زمستان برگزار می‌شود که هنوز کسی قدمی برای حمایت از سعید برنداشته است.

مادر قهرمان مازندرانی بازی‌های المپیک ویژه با بیان اینکه مخارج ورزش قهرمانی سعید بیشتر از وسع مالی و توان من است، عنوان کرد: طی سال‌جاری، تاکنون 3 میلیون و 600 هزار تومان جهت اعزام سعید به این مسابقات واریز کردم و با توجه به نوسانات قیمت دلار، هنوز مبلغی برای این امر اعلام نکرده‌اند و تنها هزینه ایاب و ذهاب سعید نیست.

خانم قربانی متذکر شد: به هر حال سعید هر ماه هزینه آموزش زیر نظر مربی‌اش آقای تیرگری را دارد که خیلی برای سعید زحمت کشیده است، هزینه ایاب و ذهاب رفتن به باشگاه را دارد، و واقعا من به تنهایی از پس این هزینه‌‌ها بر نمی‌آیم.

وی در پاسخ به این سوال که آیا بهزیستی توانسته توقعات و انتظارات شما را برآورده کند یا خیر، با مکث می‌گوید: بهزیستی بیماری سعید را در زمره بیماری‌های خفیف برشمرده است و حتی بابت بیماری سعید نیز چیزی به ما نمی‌دهند. یعنی سعید هیچ‌گونه حمایتی و هیچ مستمری از بهزیستی دریافت نمی‌کند.

مادر سعید از تشدید مشکلات مالی‌شان پس از شروع ورزش قهرمانی سعید و بحث اعزام به مسابقات آسیایی و جهانی سخن گفت و بیان کرد: من که شخصا با مشکلات فراوان مالی روبرو هستیم، از طرفی نزدیک به 10 سال است که من و پدر سعید از هم جدا شدیم و پدرش هم کوچکترین حمایتی از سعید نمی‌کند، این خانه هم خانه استیجاری است، من خودم خیاطی می‌کنم و جایی هم نیمه وقت کار می‌کنم تا از پس مخارج روزمره‌مان بر بیاییم، اما داستان اینجا است که سعید بیش از 5 سال است که در بهزیستی پرونده دارد ولی هیچ حمایتی نه از بهزیستی و نه از هیچ ارگانی از او نمی‌شود.

خانم قربانی تصریح کرد: من خیلی دنبال کار مستمری سعید رفتم و هر بار گفته‌اند به سعید هیچ رقم مستمری تعلق نمی‌گیرد چون سعید، بیماری‌اش خفیف است و مستمری به بیماران با درجه شدید تعلق می‌گیرد، و من نگران آن هستم که اگر روزی من نباشم سعید با چه سرمایه‌ای می‌خواهد به زندگی‌اش ادامه دهد. من از پس مخارج فعلی سعید چگونه بر بیایم؟

وی اظهار کرد: در حال حاضر سعید خوشبختانه هزینه درمانی ندارد و دوره درمانش را طی کرده و الان در وضعیت بهبود قرار دارد، الان هزینه پزشک طب سوزنی را داریم که ماهانه نزدیک به 600 هزار تومان می‌رسد، هزینه درمان دندانش را به خاطر ضعف در سیستم ایمنی بدنش را داریم.

مادر سعید مهمترین مطالبه سعید از مسئولان استانی را مستمری‌بگیر شدن از بهزیستی اعلام و عنوان کرد: از مسئولان می‌خواهم در درجه اول سعید را مستمری‌بگیرش کنند و از او حمایت کنند. الان سعید هر یک روز در میان به تمرین می‌رود و با توجه به شرایط جسمی‌اش من باید برای رفت و آمدش، آژانس بگیرم، هزینه تمرین دارد، هزینه یک روز در میان جلسات طب سوزنی دارد، سعید بخاطر بیماری‌اش دچار فراموشی بود و به خاطر این امر تا این سن توانسته تنها مدرک کلاس اول استثنایی را داشته باشد.

قربانی تصریح کرد: سعید 13 ساله بود که یک مدرسه استثنایی در ساری ما را جواب کردند و گفتند: " شرایط سنی سعید طوری است که به خاطر اختلاف سنی نمی‌شود دیگر کنار بچه‌ها تحصیل کند." و الان با هزینه شخصی او را به یکی از کلینیک‌های آموزشی جهت تحصیل می‌برم تا سعید خواندن و نوشتن را بیاموزد که صدور مجوز تحصیلی برای سعید در مراکز استثنایی، حمایت خیلی خوبی از سعید هم برای تحصیل و هم برای کاهش هزینه‌های جاری او است.

مادر سعید در پایان با بیان اینکه ای کاش مسئولان ما مهربانی و بخشش را از سعید یاد می‌گرفتند، گفت: پس از مسابقات المپیک ویژه وقتی سعید را برای اولین بار در فرودگاه دیدم، به سمتم آمد و مدالش را از گردنش درآورد و به من گفت: "بیا مامان این مال تو است"؛ اشک در چشمانم حلقه زده بود و به او گفتم نه مامان این مال خودته، خودت زحمت کشیدی، سعید در جوابم گفت: "نه مادر مال تو است تو از بچگی تا حالا زحمتم را کشیدی..."

آری حق با مادر سعید است، خیلی‌هامان باید مهربانی را از سعید و سعید‌های دور و برمان بیاموزیم. از این دست آدم‌ها در دورو اطراف‌مان کم نیست. ساده از آن‌ها عبور کردیم. مطالبات سعید مطالبات دست نیافتنی نیست، غیرمنطقی نیست، مدیران استانی و متولی دستگاه‌های ذیربط، حمایت خود را دریغ نکنند، آری، چه اشکالی دارد مهربانی را از سعید یاد بگیریم؟!

سعید آرام مدیرکل بهزیستی مازندران در گفت‌وگو با بلاغ و پس از شنیدن اظهارات خبرنگار ما در خصوص سعید بیان کرد: مساعدت لازم به این قهرمان در اسرع وقت انجام می‌شود و موضوع مستمری‌بگیری که یکی از مطالبات اصلی این قهرمان خوب استان‌مان است، پس از انجام مراحل اداری رفع می‌شود.

وی در خصوص حمایت مالی از سعید برای اعزام به بازی‌های جهانی نیز اعلام کرد: طی هفته پیش‌رو مازندران میزبان مسابقات و اردوی بازی‌های المپیک ویژه کشوری است که شخصا با حضور در این مراسم و دیدار با مسئولان المپیک ویژه، با طرح موضوع و رایزنی این مسئله با آنان، راهکاری برای حل این مسئله نیز پیدا خواهیم کرد.

آنچه در پایان دیدارم از سعید، ذهنم را بیشتر از مشکلات‌شان درگیر می‌کرد، ایستادگی مادر قهرمان این قهرمان بود که می‌توانست مثل خیلی‌ها پس از جدایی از پدرش، سعید را که آن زمان در اوج مشکلات درمانی و بیماری قرار داشت رها کند و به دنبال ساختن یک زندگی تازه باشد، اما این مادر نمونه که تصمیم و ایستادگی‌اش ستودنی است، پای سعید ماند و ایستاد و امروز سعید علاوه بر بهبودی اوضاع جسمی و ذهنی‌اش، روی بالاترین سکوی قهرمانی ایستاده و بدنبال فتح قله قهرمانی جهان در مسابقات المپیک ویژه در رشته اسکیت است.

آری، به وضوح در این دیدار دیدم وابستگی بی حد و مرز این مادر و فرزند را به یکدیگر و آنکه هر کدامشان، قهرمان زندگی دیگری‌اند و این بود روایت خواندنی از سعیدی که قهرمان مهربان مادر است و مادری که قهرمان زندگی یک قهرمان.

همه با هم هم‌صدا با مادری قهرمان برای قهرمانی "سعید قهرمان، سعید مهربان" دعا کنیم.

مرجع: بلاغ نیوز