به گزارش مازند اصناف؛ صنعت دوچرخه‌سازی یکی از صنایع قدیمی در دنیاست که حتی قدمتی بیش از قدمت صنعت خودروسازی دارد. در سال‌های اخیر این صنعت با فراز و نشیب‌های زیادی همراه بوده تا جایی که برخی کارخانه‌های مطرح دوچرخه‌سازی در سراشیبی مشکلات افتاده و حتی به تعطیلی رسیده‌اند...

به گفته عضو سندیکای تولید‌کنندگان قطعات دوچرخه، تولید داخل در بهترین حالت ۵ درصد نیاز بازار را جواب می‌دهد و ۹۵ درصد مابقی به دلیل ممنوع بودن واردات دوچرخه از طریق واردات قطعات با تعرفه از چین و سر‌هم‌بندی در داخل صورت می‌گیرد.

صنعت دوچرخه‌سازی یکی از صنایع قدیمی در دنیاست که حتی قدمتی بیش از قدمت صنعت خودروسازی دارد. تولید دوچرخه در ایران نیز از سال‌های دور آغاز شد و در این زمینه چند کارخانه مطرح شکل گرفت که خیلی زود نام برند آن‌ها بر سر زبان ایرانی‌ها افتاد، اما در سال‌های اخیر این صنعت با فراز و نشیب‌های زیادی همراه بوده تا جایی که برخی کارخانه‌های مطرح دوچرخه‌سازی در سراشیبی مشکلات افتاده و حتی به تعطیلی رسیده‌اند.

کارشناسان این حوزه عوامل متعددی را در افول صنعت دوچرخه‌سازی دخیل می‌دانند که شاید بتوان گفت: کمبود سرمایه در گردش به دلیل کوچک بودن بازار و رکود مداوم یکی از اصلی‌ترین علل اُفت صنعت دوچرخه‌سازی در ایران است. از طرف دیگر مشکلات متعدد برای واردکردن مواداولیه از جمله قیمت بالای این مواد در اثر افزایش نرخ ارز نیز در این میان از تأثیر بسزایی برخوردار است.

با وجود اینکه واردات دوچرخه به صورت مونتاژ شده به کشور ممنوع است، اما واردات قطعات آن ممنوع نبوده و دارای تعرفه اندکی است؛ در نتیجه بسیاری از افراد اقدام به واردات قطعات دوچرخه از چین و سرهم‌بندی آن در داخل می‌کنند و شاید بتوان گفت: ۹۵ درصد دوچرخه‌های موجود در بازار ایران به این شکل تولید می‌شوند.

با توجه به اینکه ایران یک بازار مصرفی بزرگ است و حتی کشور‌های منطقه و همسایه نیز پتانسیل خوبی برای واردات محصولی همچون دوچرخه دارند، ضروری است که مسئولان فکر عاجلی برای نجات این صنعت پرسود کرده و چاره‌ای برای بازگشت صنعت دوچرخه‌سازی ایران به روز‌های خوب گذشته و کاهش واردات این محصول از چین کنند.

در این خصوص حسن صادق‌زاده، عضو سندیکای تولید‌کنندگان قطعات دوچرخه در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان اظهار کرد: بیشتر شرکت‌های تولیدکننده قطعات دوچرخه در ایران، قطعات و لوازم مورد‌نیاز دوچرخه را تولید کرده و آن را به‌عنوان قطعات یدکی به بازار ارائه می‌دهند.

وی با اشاره به ضرورت توجه دولت برای از بین بردن نگرانی در بین تولید‌کنندگان داخلی و توسعه سرمایه‌گذاری در واحد‌های تولیدی افزود: کیفیت تولیدات ما در زمینه ساخت قطعات دوچرخه بسیار خوب است، اما نتوانسته‌ایم در زمینه ساخت کامل دوچرخه به توفیق زیادی دست یابیم.

صادق‌زاده یکی از دلایل نداشتن توفیق در حوزه دوچرخه‌سازی را تنوع بالای دوچرخه‌های امروزی دانست و گفت: تولید دوچرخه‌های روز دنیا نیاز به دستگاه‌های جدید دارد، به‌عنوان مثال اگر بخواهیم بدنه دوچرخه را تولید کنیم باید چند دستگاه جدید و خط رنگ به کارگاه خود اضافه کنیم و این امر نیاز به سرمایه هنگفتی دارد و در شرایط کنونی تأمین آن برای تولید‌کننده داخلی امکانپذیر نیست.

وی تأکید کرد: تنها کارخانه تولید دوچرخه در ایران، کارخانه آسا‌ک دوچرخ در شهر قوچان بود، کارخانه‌ای بسیار بزرگ و مجهز که قابلیت تولید ۳۰ تا ۴۰ مدل دوچرخه را داراست.

صادق‌زاده افزود: متأسفانه این کارخانه در جریان خصوصی‌سازی به فرد نا‌لایقی سپرده شد که با سوء‌مدیریت کارخانه را به تعطیلی کشاند. حتی این روز‌ها حرف‌های بسیاری بر سر فروش ماشین‌آلات کارخانه و پرداخت حقوق‌های معوقه کارگران مطرح است.

عضو سندیکای تولید‌کنندگان قطعات دوچرخه بیان کرد: کارخانه‌های دیگری که در داخل کشور فعالیت دارند، قطعات خود را از چین وارد کرده و فقط در داخل مونتاژ می‌کنند.

وی افزود: امروز برای تهیه مواد‌اولیه کارخانه مشکلات بسیاری داریم؛ به‌عنوان مثال برای تهیه قطعاتی همچون پیچ و مهره با افزایش نرخ ارز به مشکلات جدی بر‌خورده‌ایم.

صادق‌زاده با اشاره به اینکه ۸۰ درصد تولیدات داخل تحت تأثیر ارز است، گفت: با اشاره به حجم بالای واردات، کارخانه‌هایی همچون کارخانه ما به سختی به حیات خود ادامه می‌دهند و مشکل اصلی این است که تولید کننده‌های داخلی به برنامه‌های دولت برای ثبات بازار و نرخ ارز اعتماد ندارند.

عضو سندیکای تولید‌کنندگان قطعات دوچرخه تصریح کرد: برخی از تولید‌کننده‌ها اجزا و قطعات را از چین وارد کرده و بدنه را می‌سازند و مغازه‌داران این بدنه‌ها را خریداری کرده و خودشان آن‌ها را مونتاژ و تبدیل به یک دوچرخه می‌کنند.