به گزارش مازند اصناف؛ نگاهی به نقشه‌ ایران بیندازید تنها بخش سرسبز، ساحل دریای خزر است که متأسفانه با سرعت زیادی در حال تخریب است. مازندران سرسبز، از دو جهت تهدید به نابودی می‌شود اول، تغییرات آب‌وهوایی و دوم، تخریب آن از سوی سودجویان.

عالی‌ترین زیست‌گاه تولیدی با تنوع کم‌نظیر

بهترین شرایط زیستی، که آب و هوای مناسب و زمین‌های مستعد به‌همراه دریا و دشت و جنگل را شامل می‌شود، در کمتر نقاط جهان می‌توان تمام این استعدادها را در کنار هم یافت، که از مردمانی پرتحرک و باانگیزه و سخت‌کوش برخوردار باشد، اما این قطعه زیبای خدادادی را می‌توان در مازندران و استان‌های شمالی کشور یافت.

در این نوار شمالی، همه شرایط برای تولید محصولات استراتژیک برای اکثر جمعیت کشور فراهم است و با قدری سرمایه‌گذاری می‌توان در بخش صنعت با استقرار صنایع تبدیلی و وابسته و پیوسته به کشاورزی و دامداری، بیشترین ارزش افروده و اشتغال را بوجود آورد و مازندران را به قطب کارآفرینی کشور بدل ساخت.

مازندران، کانون اشتغال و تولید؛ اما در معرض تهدید و تخریب

در گذشته چند دهه قبل، مازندران مرکز رجوع نیروی انسانی متقاضی شغل بود و هرساله جمعی از این گروه را از استان‌های همجوار به‌خصوص استان سمنان را پذیرا بود، که به‌مرور و طی چند دهه سیاست‌های نامناسب، این استان سرشار از استعداد، خود نیازمند اعزام نیروی انسانی جویای کار به استان‌های دیگر و از جمله به استان سمنان است.

امروزه مازندران نگران نابودی تدریجی بسترهای تولیدی و مولفه‌های اقتدار خود است. چند سالی است که مسئولان و اولیای مرتبط آن در قبال تبدیل کاربری و تغییر اراضی آن بی‌تفاوت شده و حساسیت گذشته را از خود نشان نمی‌دهند.

مدیریت خنثی، ریشه معضلات مازندران

ناتوانی یا نبود احساس مسئولیت، روزمرگی یا سوء مدیریت مقام‌های مربوطه نوار ساحلی مازندران، تب تند ویلاسازی و ورود نهادهای غیرمسئول به دراختیارگرفتن این نوع زمین‌ها، ...، عامل ازبین‌رفتن طراوت این استان است.

تخریب نوع اول، خارج از اختیارات دولتمردان استان است، البته تغییرات آب‌وهوایی نیز براثر افزایش دماست که ریشه آن در آلودگی‌های صنعتی، نابودی منابع آب و پوشش‌های گیاهی همه نقاط به‌ویژه در شهر‌های شرقی استان، چندان هم از تیررس اقدامات انسانی به دور نیست.

اما در تخریب دوم، متأسفانه مسئولان اجرائی و تقنینی مازندران ساکت و آرام ناظر این وضعیت اسف‌بار هستند و با سکوت خود با این تخریب‌ها همراهی می‌کنند.

همه چیز خریدنی است حتی قانون

علی یوسفی یکی از اهالی منطقه دودانگه ساری بابیان اینکه به کرار شاهد خریدوفروش زمین‌های خارج از بافت روستایی است، اظهار کرد: سودجویان با چراغ سبز مسئولان شورای روستا و دهیاری و با پرداخت پول، مجوز ساخت را اخذ و بعد از ساخت هم با پرداخت جریمه، موضوع پایان کار را حل‌وفصل می‌کنند.

وی با اشاره به تغییر شکل منطقه، تصریح کرد: زمان با سرعت در حال گذر است، اگر امروز اقدام نکنیم فردا بسیار دیر خواهد بود و تأسفی که درباره مناطقی ازاین‌دست می‌خوریم، تکرار خواهد شد، آن‌وقت حسرت این روزها و فرصت‌های ازدست‌رفته را به‌عنوان یک فاجعه ملی خواهیم خورد.

جولان سرمایه از ما بهتران در مازندران

یوسفی بابیان اینکه بسیاری از این ویلا‌ها یک ماه در سال هم مورداستفاده قرار نمی‌گیرند، خاطرنشان کرد: اعتباری که باید صرف سرمایه‌گذاری در امور تولیدی شود، صرف سرمایه‌گذاری تخریبی به‌عنوان ویلاسازی می‌شود و زمین‌های کشاورزی به ویلا تبدیل می‌شوند.

مجتبی مدانلو کارشناس املاک، قانون را سدی در برابر زمین‌خواران دانست و گفت: باید اول‌ازهمه در صدور سند تک‌برگی و پایان کار با راهکارهای قانونی و دریافت جریمه‌های مناسب اقدام و دست عوامل خودسر و پنهان در این رابطه قطع شود.

لزوم اعمال قانون: هرکه دخلش بیش، خرجش بیشتر

وی با پیشنهاد اینکه برای ویلاهای خالی و تفننی مالیات ماهانه‌ای همراه با قبض برق و گاز وضع شود، ادامه داد: درآمدهای حاصل از این طریق صرف بهبود زیرساخت‌های گردشگری، بهبود سواحل، دادن تسهیلات به ساخت هتل‌های مناسب در مکان‌های مناسب ساحلی شود.

بهرام لیایی مسئول قرارگاه پیشرفت و آبادانی ساری، توسعه امکانات روستایی را مهم دانست و گفت: باید برای ویلانشینان عوارض سنگینی وضع شود تا هزینه تخریب‌های صورت گرفته توسط آن‌ها به روستائیان منطقه بازگردد، این عوارض نیز بر اساس متراژ زمین ویلا و میزان بنا متغیر باشد.

فاجعه‌ای که دیده نشود، بناگاه همه را شوکه خواهد کرد

آنچه امروز در مازندران شاهد آن هستیم بیش از یک فاجعه ملی است، بنابراین وقت عمل است و کمک و پشتیبانی دولت و مجلس را نیز می‌طلبد.

امید است با تسریع در جلوگیری از ادامه تخریب طبیعت و کشتزارها، به نکات و پیشنهادهای فوق عنایت ویژه مبذول شود که نوشدارو بعد از مرگ سهراب نباشد.

مرجع: عصر ساری