به گزارش مازند اصناف؛ یخچال و فریزر از جمله کالاهایی است که علاوه بر استفاده برای تامین نیاز داخل بخشی از آن نیز صرف صادرات می‌شود. ارزش صادرات این بخش در طول سال‌های گذشته به طور دائم با افزایش مواجه بوده و براین اساس صادرات یخچال و فریزر از ۱.۲ میلیون دلار در سال ۱۳۸۶ به ۹ میلیون دلار در سال ۱۳۹۵ رسیده است. البته سال اوج صادرات این کالا را می‌توان سال ۱۳۹۴ دانست که با افزایش دو برابری نسبت به سال ماقبل آن ارزش صادرات در این بخش به ۱۳ میلیون دلار رسیده است.

از نظر وزنی نیز صادرات این بخش در سال گذشته ۱.۶ هزار تن اعلام شده است.

در حوزه واردات نیز ایران در سال گذشته بالغ بر ۱۴۴ میلیون دلار ارز خود را صرف واردات یخچال و فریزرهای خارجی کرده است که از نظر وزنی ۳۰.۴ هزار تن حجم کالای وارد شده در این بخش بوده است.

مروری بر بازارهای هدف صادراتی

کشورهای هدف صادرات این محصول در سال گذشته نیز عبارت بوده‌اند از افغانستان، عراق، تاجیکستان، کنیا و آذربایجان که قیاس این کشورها با بازارهای سال ۱۳۹۴ گویای آن است که کشورهایی مانند ترکمنستان و امارات جای خود را به تاجیکستان و کنیا داده‌اند.

اما از میان یخچال‌ها و یخچال فریزهای صادر شده ایرانی در سال گذشته ۶۹ درصد آنها به مقصد افغانستان، ۲۶ درصد به مقصد عراق، دو درصد تاجیکستان ،۱.۲ درصد کنیا و ۱.۲ درصد آذربایجان صادر شده‌اند.

رشد ۳ برابری واردات یخچال فریزر

جمهوری کره، ترکیه، امارات متحده، چین و هند عمده صادرکنندگان یخچال و فریزر به ایران بوده‌اند، اما نکته جالب آنکه در سال ۱۳۹۵ واردات یخچال فریزر به کشور رشدی بیش از سه برابری را دنبال کرده و بدین ترتیب از ۳۸.۵ میلیون دلار واردات این بخش در سال ۱۳۹۴ این رقم در سال ۱۳۹۵ به ۱۴۴ میلیون دلار رسیده است.

عمده صادرکنندگان یخچال و فریزر به ایران در سال ۱۳۹۵ عبارت بودند از جمهوری کره با ۴۹ درصد صادرات، ترکیه ۱۶ درصد، امارات متحده عربی ۱۵ درصد، چین ۱۴ درصد و هند ۲ درصد.

اما در سال ۲۰۱۶ میلادی صادرات جهانی یخچال و فریزر رقمی بالغ بر ۱۶.۶ میلیارد دلار بوده است و عمده صادرکنندگان این حوزه عبارت بودند از آمریکا، انگلستان، فرانسه، آلمان و ژاپن.

چرا در تولید و صادرات عقب مانده‌ایم؟

به گزارش ایسنا، در ایران طی این سال‌ها با توجه به مشکلات موجود بر سر صادرات بخشی از بازارهای بین‌المللی از دست رفته است که از جمله این موانع می‌توان به محدود بودن دامنه بازارهای هدف، توان پایین رقابت پذیری محصولات تولیدی ایران با رقبای خارجی به دلیل عدم استفاده از تکنولوژی برتر، هوشمند سازی و استفاده از زیرساخت‌های الکترونیکی در محصولات صادراتی می‌توان اشاره کرد.

همچنین عدم حمایت دولت از شرکت‌ها، عدم سرمایه‌ گذاری خارجی جهت انتقال تکنولوژی برتر، فقدان استراتژی مشخص صادراتی، نداشتن برند ملی، کوتاه مدت بودن و تغییر زیاد در قوانین و مقررات صادراتی، پایین بودن نرخ پایه ارزش صادراتی محصولات لوازم خانگی، متناسب نبودن نرخ ارز با نرخ تورم کشور، متناسب نبودن استاندارد کالاهای صادراتی با استانداردهای کشورهای هدف، صادرات محصولات باکیفیت پایین توسط شرکت‌های معتبر را می‌توان بخشی دیگر از این مشکلات برشمرد.

در عرصه تولید نیز مواردی مانند عدم نظارت صحیح بر کیفیت کالاهای تولیدی، افزایش قیمت تمام شده و هزینه‌های سربار، بالا بودن هزینه‌های مواد اولیه وارداتی، مشکل نقدینگی و تامین منابع مالی را می‌توان از جمله مشکلات عرصه تولید این کالا برشمرد.