به گزارش مازند اصناف چند سال پیش در جمعی نشسته بودم که یکی از دوستان خبر خانهدار شدنش را با ذوق خاصی تعریف کرد؛ یکی از حضار که از قضا آموزگار ادبیات دبیرستان بود، گفت: «مسکن از کلمه سکن به معنای آرام گرفتن بعد از حرکت و در واقع اسم مفعول ساکن به معنای جایی برای آرام گرفتن است»؛ در نهایت هم با لبخند بزرگمنشانهای آرزو کرد خانهای که خریداری شده است، به جای بهانهای برای فشار فکری سررسید وام یا مشکل با همسایگان یا...، محلی برای آرامش صاحبخانه باشد.
املاک و مستغلات یکی از بخشهای مهم هر اقتصادی است. در ایران نسبت به بسیاری از کشورهای دیگر، بخش املاک و مستغلات از وزن و اهمیت بالاتری برای اقتصاد کشور، مردم و دولت برخوردار است؛ به همین خاطر، 2 بخش مسکن و خوراک، با سهم 28 درصدی در محاسبه تورم، بیشترین ضریب اهمیت را در محاسبه تورم دارند. علاوه بر آن بازار مسکن جزو صنایعی است که بیش از 100 صنعت دیگر را مستقیم و غیرمستقیم فعال میکند و تحرک آن به تحرک صنعت کشور بسیار کمک میکند لذا جذابیت خبری املاک و مستغلات چه در سطح سیاستگذاری و چه در سطح مردم بسیار بالاست و تحولات آن توسط تمام مردم و فعالان اقتصادی به صورت پیوسته رصد میشود. در این بین یکی از محرکهای اصلی بخش املاک و مستغلات، بخش مسکن است.
وضعیت اجارهبها و تحولات آن، برای کسانی که سرمایه لازم برای حضور در بخش خرید و ساخت املاک و مستغلات را ندارند، اهمیت دارد. تابستان به دلیل تعطیلی مدارس و مسائل مشابه بهعنوان فصل نقلوانتقالات اجارهنشینها به حساب میآید و مسالهای که هر سال در فصل تابستان دغدغه ذهنی بخش بزرگی از جامعه ایرانی میشود پیدا کردن مسکنی با اجارهبهای کمتر است.
یکی از مهمترین روندهایی که در بازار مسکن ایران قابل مشاهده است، افزایش سهم مسکن استیجاری است. در حالی که بنا بر دادههای رسمی منتشر شده توسط مرکز آمار ایران در سال 65 تنها 12 درصد مردم در مسکنهای استیجاری زندگی میکردند، سال 90 این میزان به 27 درصد رسیده است و البته تازهترین نتایج سرشماری در سال 95 نشان میدهد 8/30 درصد از مسکن مورد استفاده در کشور، استیجاری است؛ یعنی تقریبا از میان هر 3 خانواده ایرانی، یک خانواده در مسکن استیجاری زندگی میکند. شاید اصلیترین جنبه برای آنکه این یک خانواده، مسکن را نه به عنوان یک بار روانی منفی بلکه به عنوان محلی برای آرامش به شمار آورند نرخ اجارهبها باشد.
/وطن امروز