به گزارش مازند اصناف؛  استانداردهای بی‌سیم زیادی از جمله وای‌فای (IEEE 802.11) روی باند فرکانسی 2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز کار می‌کنند. در این دو باند فرکانسی دو مشکل اساسی وجود دارد. اول اینکه این باندها به شدت اشغال شده‌اند؛ یعنی تعداد دستگاه‌هایی که در این باندها کار می‌کنند به طرز سرسام‌آوری زیاد شده و مدیریت تداخل روز به روز پیچیده‌تر می‌شود. دوم اینکه محدودیت پهنای باند برای انتقال اطلاعات وجود دارد که در برخی موارد جواب‌گوی نیاز امروزی نیست. اگر می‌‌خواهید بدانید که چطور مهندسان بر این مشکلات غلبه کرده‌اند، این مطلب را دنبال کنید.
 

مدتی است که اصطلاح WiGig (وای‌‌گیگ) در بحث فناوری‌های بی‌سیم بر سر زبان‌ها افتاده است. WiGig یک استاندارد فوق سریع برای وای‌‌فای است که سازمان Wifi Aliance مجوز استفاده از آن را برای گجت‌‌هایی مانند تبلت‌‌ها، گوشی‌‌های هوشمند و کامپیوترها منتشر خواهد کرد و وعده داده است که سرعت بهترین فناوری وای‌‌فای موجود را حداقل دو برابر کند. تحقیقات به صورت جدی از سال 2014 آغاز شد و در سال 2017 به نتیجه رسید و به زودی شاهد تولید انبوه دستگاه‌هایی با پشتیبانی از این فناوری خواهیم بود. هم‌اکنون، چندین دستگاه و روتر مجهز به استاندارد WiGig در بازار وجود دارد.

WiGig واقعا چقدر سریع خواهد بود؟

در حالی که سریع‌‌ترین فناوری وای‌‌فای فعلی IEEE 802.11ac است و سرعت آن در حالت تئوری 4.5 گیگابیت بر ثانیه است، سرعت پروتکل IEEE 802.11ad یا همان WiGig به 8 گیگابیت بر ثانیه و حتی بیشتر هم می‌‌رسد. این فناوری قطعا راه جدیدی در عصر ویدئوهای 4K باز می‌‌کند که چالش بزرگی برای وای‌فای امروزی تلقی می‌شود. همچنین برای آینه کردن تصویر دستگاه‌‌های کوچک در دستگاه‌‌های بزرگ با رزولوشن بالا، بسیار کارآمد است (مثلا مشاهده تصویر تبلت در تلویزیون). بعلاوه با این کار از کابل‌‌ها و مشکلاتی که به همراه دارند رها می‌‌شویم.
 

چرا WiGig متفاوت است؟

پروتکل 802.11n فعلی می‌‌تواند در باند فرکانسی 2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز کار کند و پروتکل 802.11ac در 5 گیگاهرتز کار می‌‌کنند. در حالی که WiGig/802.11ad از باند 60 گیگاهرتز استفاده می‌‌کند. در این باند فرکانسی برای زمان‌‌هایی که نرخ ارسال زیادی وجود دارد، کانال‌‌های پهن‌‌تری فراهم می‌‌شود که در باندهای 2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز قابل انجام نبود.

پهنای باند بیشتر و ازدحام کمتر در طیف 60 گیگاهرتز باعث می‌‌شود تأخیر کم شود. تأخیر کم بستری مناسب برای انتقال داده‌‌های بلادرنگ مثل واقعیت مجازی (VR)، بازی‌‌های آنلاین، فناوری آینه کردن تصویر و جریان‌‌های 4K چندگانه بوجود می‌‌آورد.
 

 

محدودیت‌‌های WiGig

محدودیت‌‌هایی در طیف 60 گیگاهرتز وجود دارد. اول اینکه زمانی که فرکانس بالا باشد امواج نمی‌‌توانند از دیوار و موانع عبور کنند. بدین معنی که دستگاه فرستنده و گیرنده هر دو باید در یک اتاق و در یک خط دید باشند. دوم اینکه هر چه فرکانس بالاتر می‌‌رود برد کمتر می‌‌شود، به طوری که WiGig نمی‌‌تواند در فاصله بیشتر از 33 فوت (حدود 10 متر) ارسالی داشته باشد. این مقدار حتی از برد بلوتوث هم کمتر است. محدودیت‌‌های یاد شده به ما نشان می‌‌دهد که برای بهره بردن از سرعت WiGig باید مودم و گجت مورد نظر در یک اتاق با فاصله کوتاه از هم قرار بگیرند.
 

برای حل مشکل کوتاه‌برد بودن WiGig مودم‌‌ها و گجت‌‌ها باید در هر سه باند 2.4 گیگاهرتز، 5 گیگاهرتز و 60 گیگاهرتز کار کنند. یعنی با 802.11n، 802.11ac و 802.11ad سازگار باشند. همچنین باید توانایی ارسال در حالت Beamforming هم وجود داشته باشد که برای مصرف انرژی کمتر است.
 

به دلیل محدودیت‌‌های ذکر شده WiGig هنوز جایگزین پروتکل وای‌‌فای سنتی نشده است ولی به‌هرحال برای اپلیکیشن‌‌هایی که داده‌‌های حجیم در برد کوتاه ارسال می‌‌کنند، مناسب است. پروتکل WiGig در حال پیشرفت است و انتظار می‌‌رود به زودی مودم‌‌های سازگار با هر سه باند را به صورت انبوه در بازار ببینیم. اگر شما هم  می‌خواهید خانه‌‌اتان را با نسل جدید وای‌‌فای مجهز کنید، مودم روتر TP-Link Talon AD7200 یا Netgear Nighthawk X10 جزو اولین مودم‌‌ روترهای WiGig/802.11ad هستند که با باندهای 2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز هم سازگاری دارند.

/وب‌سایت شبکه