به گزارش مازند اصناف کل داستان اقتصاد دریا در حوزه اقتصادی در مازندران، ختم شده به ورودی 2 تا 4 هزار تومانی و تا بلالی که در آتش یک منتقل زنگ زده کباب می‌شود و به قیمت گزاف دست مسافران داده می‌شود.

گردشگری دریایی در مازندران و اقتصادی شدن آن هزار ماجرا دارد و بی‌متولی بودن آن رشته دراز.

بلال‌پزها تلاش می‌کنند برای کسب روزی حلال، اما آیا ظرفیت اقتصادی در دریا برای گردشگران همین است که یکی دو گونی بلال و یک نصف گونی بلال و یک منقل را برای دریا در نظر بگیریم و با دریافت حق سرقفلی از بلالی‌ها کلا بی‌خیال طرح عمران سواحل شد.
 
طرح عمران سواحل همان طرحی که عنوان می‌شود همه چیز را در ساماندهی دریا دارد و اکنون نه تنها حرفی از آن نیست و می‌گفتند طرحی است که باید از سوی کارشناسان حلاجی شود، اکنون در زیر ماسه‌های ساحل باید دنبالش گشت یا در پس جز و مدهای بی‌امان.
 
 
دریای مازندران و گام برداشتن برای گردشگری دریایی را محدود به کاهش غریق کردند و از دیگر بخش‌هایی که نیاز آن است را در ورطه فراموشی پنهان کردند و با افتخار فقط از کاهش غریق در سواحل حرف به میان می‌آید، هر چند اقدام ارزشمندی است کاهش غریق و حتی غرق شدن یک نفر هم در دریا زیاد است که بخواهیم بی‌تفاوت از کنار حدود 50 غریق در دریا بگذریم ولی بی‌تعارف آیا ظرفیت گردشگری دریایی مازندران باید محدود به چاق کردن قلیان و کباب کردن بلال باشد؟!
 
از صدای دلنشین و حرکت‌های بی‌امان دریا نباید آرامش و زندگی را هدیه گرفت یا اینکه تن‌های لخت مردان و حتی زنانی را باید شاهد بود یا بی‌تفاوت به حضور افرادی که در کنار کانکس‌های امنیت اجتماعی در سواحل شرم را هدیه می‌دهند و حیای غی‌شده را باید نظاره‌گر بود.
 
 
دانه‌های زرد و نیم‌سوخته بلال دست مشتری و فروشنده دست به دست می‌شود و این هم جزو آمار اشتغال کاذب است، هر چند بلالی از دشت روزانه تا 200 هزار تومان و حتی بیشتر راضی هست و نمی‌گذارد کسی سرقفلی‌اش را یک وجب تصاحب کند و یا رقیبی که 100 متر جلوتر از وی نیز در حال کباب بلال است، نیم متر این طرف و آن طرف‌تر بساط نمی‌کند؛ اینها قانون نانوشته‌ای است که رعایت می‌شود ولی کاش فقط برای کباب بلال در دریا یک طرح جامعی نوشته می‌شد. تا مشتریان با چهره سوخته و نتراشيده دندان‌های یکی درمیان افتاده و لباس‌های آفتاب سوخته بیزینس‌کنان در ساحل مواجه نشود.
 
کاش متولیان که حق سرقفلی در ایستادن کنار سواحل و فروختن بلال را از این افراد می‌گیرند به آنها فقط اما و اگر می‌گفتند و یک کاور یک دست و منقل یک شکل و سطل آب نمک تمیز و یک جفت دستکش و یک کلاه آفتابی و یک سایه‌بان را حکم کار کردن در این زمینه می‌کردند تا دست‌کم در این زمینه با یک نوار یک شکل و یک دست مواجه می‌شدیم، این طرح که شدنی بود، اینکه سازمان عمران سواحل نبود که سخت و سنگین اعتبار نیاز داشته باشد یا مثل اجرای درست طرح امنیت اخلاقی در سواحل سخت و نشدنی نیست که مجبور نشوی وسط سفره شام و یا ناهاری که در ساحل پهن کردی غول‌های بی‌شاخ دم لخت و عوری را در حال تردد از کنار ماموران امنیت اخلاقی در ساحل ببینی که بی‌تفاوت از کنارشان رد شوی!

بلاغ نیوز