به گزارش مازند اصناف؛ در روایات آمده است که دعا سلاح مومن است. یعنی یک مومن تا به این سلاح مجهز نباشد نمی تواند فرد موفقی تلقی شود. اما چگونه دعا کردن هم بسیار مهم است. ما نمی دانیم در دعا چه چیز برای خودمان بخواهیم البته اهل بیت علیهم السلام در ادعیه مختلف این موضوع را به زیبایی آموزش داده اند. از جمله دعاهای متنوع و زیبا که در آن نسبت به همه امور توجه شده و همه چیز از خداوند خواسته شده دعاهای روزانه ماه مبارک رمضان است.

دعای روز سیزدهم ماه مبارک رمضان را در سه بخش می خوانیم:
** ارواح خوشبو و بدبو!
اللَّهُمَّ طَهِّرْنِی فِیهِ مِنَ الدَّنَسِ وَالْأَقْذَارِ.
ای خدا در این روز مرا از پلیدی و کثافات پاک ساز.
مقصود از پلیدی و کثافات چیست؟ و چگونه باید خود را نسبت به این کثیفی ها شستشو دهیم؟
گناهان و معاصی پلیدی ها و کثافات روحند. ما روزانه یا حداکثر یک روز در میان استحمام می کنیم تا کثیفی های جسممان را بشوییم اما گاهی سال به سال هم به فکر اسحمام روحمان نمی افتیم!
بوی بد چرک جسم را همه می فهمند اما چون بوی بد معاصی را هر کسی نمی شنود گمان می کنیم وجود ندارد اما امان از روزی که بوی گناهان آشکار شود! در حدیث معراج آمده که اهل محشر از بوی تعفن زناکار اذیت می شوند و لعنتش می کنند.

در نقطه مقابلش روح انسان به مرتبه ای می رسد که از رسول اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده: «تَفُوحُ رَوَائِحُ الْجَنَّه مِنْ قِبَلِ قَرَنٍ وَا شَوْقَاهْ إِلَیک یا أُوَیسُ الْقَرَنِی؛ بوی خوش و رایحه های بهشت از سوی قرن منتشر می شود. ای اویس قرنی! چقدر به دیدار تو مشتاقم!» (بحارالأنوار، ج ۴۲، ص ۱۵۵)
گـفت بــوی بو العـجـب آمـد بـه من
همـچنان که مـر نبی را از یـمـن
کـه مـحـمـــد گـفت بر دسـت صــبا
از یـمـن می آیـدم بــوی خـــدا
بــوی رامـین می رسـد از جـان ویـس
بوی یزدان می رسد هم از اویس
چون اویس از خویش فانی گشته بود
آن زمـیـنی آســمانی گشته بـود (مثنوی، دفتر چهارم)

حال سوال این است که چگونه باید روح خود را از این پلیدی ها شستشو داد؟ استحمام روح با چیست!؟
از آیات متعدد قرآن مجید استفاده مى‏شود که وسائل آمرزش و بخشودگى گناه متعدد است که از آن جمله اند:
- توبه و بازگشت حقیقی به سوى خدا که توأم با پشیمانى از گناهان گذشته و تصمیم بر اجتناب از گناه در آینده باشد: «او است که توبه را از بندگان خود مى‏پذیرد و گناهان را مى‏بخشد.» (آیه ۲۵ سوره شوری)

- اعمال نیک سبب آمرزش گناهان و پلیدی های روح می شود: «إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ» (آیه ۱۱۴ سوره هود)
- پرهیز از گناهان کبیره خود موجب بخشش گناهان صغیره می گردد: «اگر از گناهان بزرگى که از آن نهى مى‏شوید پرهیز کنید، گناهان کوچک شما را مى‏پوشانیم و شما را در جایگاه خوبى وارد مى‏سازیم.» (آیه ۳۱ سوره نساء)

و امور دیگری که موجب پوشش و بخشش معاصی و پاک شدن روح از بوی تعفن گناهان می شوند.
** نکته مهم: ماجرای اثر فوق العاده غذا بر روح کربلایی کاظم
آنچه مسلم است غذای پاک و حلال در روح و قلب انسان اثر نیکو و غذای حرام، اثر بدی می گذارد و مخصوصاً روح‏ لطیف و پاک با خوردن حتی یک لقمه غذای حرام یا حتی شبهه ناک این اثر را به خوبی حس می کند.

از مرحوم «کربلایی کاظم فراهانی» که به عنایت خداوند و بدون اینکه سواد داشته باشد، تمام سی جزء قرآن را یکباره حفظ شده بود، نقل می‏کنند که طلاب مدرسه فیضیه قم او را دعوت می کردند و از او سوالاتی در مورد قرآن می کردند و او همه سؤالات را جواب می داد. گاهی هم بعضی او را به صرف ناهار دعوت می کردند و او می پذیرفت ولی می دیدند گاهی بعد از خوردن غذا از آن محل خارج می شود و با داخل کردن انگشت در حلق خود سعی می کند غذاها را از شکم خود خارج کند. می پرسیدند چرا این کار را می کنی؟! می گفت: غذایی که خوردم حلال نبوده نور قلبم کم شده، دیگر نمی بینم!

** طاعت بدون صبر و رضا مانند میت است!
وَ صَبِّرْنِی فِیهِ عَلَی کَائِنَاتِ الْأَقْدَارِ.
و بر حوادث خیر و شر قضا و قدرت صبر و تحمل عطا کن.
در بخش دوم دعا از خداوند می خواهیم که ما را در برابر قضا و قدر خویش راضی کند. از امام صادق (ع) روایت شده که: «رأس طاعة الله الصبر و الرّضا» اگر طاعات و عبادات را به مثابه یک جسم در نظر بگیریم سر که مهمترین بخش این جسم به شمار می آید صبر و رضا هستند. یعنی طاعت بدون داشتن مقام صبر و بدون رضایت بر قضای الهی مانند جسم بی سر و میت است!

در تمام زندگی ها مشکلات فراوانی وجود دارد و در مرتبه اجتماعی نیز نمی توان جامعه ای را بدون داشتن هیچ مشکلی تصور نمود که از قدیم گفته اند:
دل بی‌غم در این عالم نباشد
اگر باشد بنی‌آدم نباشد!
اما آنچه مهم است صبر در برابر مشکلات و حل آنها از طریق معقول و مشروع است. این صبر است که در آیات ۱۵۵ و ۵۶ سوره بقره مورد ستایش قرار می گیرد و درود و رحمت خداوند را شامل حال صابران می داند.

** استخاره جالب آیت الله بهاء الدینی برای پسر و دختر دزد!
وَ وَفِّقْنِی فِیهِ لِلتُّقَی وَصُحْبَةِ الْأَبْرَارِ.
بر تقوی و پرهیزکاری و مصاحبت نیکوکاران موفق دار.

در فراز سوم از خداوند می خواهیم اولا ما را به مقام متقین برساند و ثانیا همنشینی با خوبان را نصیبمان نماید.
بین این دو دعا رابطه نزدیکی وجود دارد. انسانی که در مسیر تقوا قرار گرفت دیگر همنشین بدکاران و اهل معاصی نمی شود زیرا خداوند هم در قرآن فرموده است: «بگو که خبیث و آلوده به کثافات و طاهر و پاکیزه مساوی نمی‌باشند» (مائده، آیه ۱۰۰)

یکی از نزدیکان عارف بزرگ آیت الله بهاء الدینی نقل می کند که شخصی با ادبیات لاتی نزد ایشان آمد و طلب استخاره کرد. آقا هم با روی باز و خوش اخلاقی استقبال نموده و بعد قران را باز کرده و بلافاصله گفتند: خیلی خوب است، می خواهی ازدواج کنی؟ ازدواج خیلی خوب است! آن فرد لات هم که خوشحالی و تعجب -از اینکه چطور آقا متوجه مقصود او شده بود- در چشمانش موج می زد تشکر کرد و رفت.
می گوید به آقای بهاء الدینی گفتم آقا من به معارف و دانایی شما ایمان دارم و نمی دانم از کجا فهمیدید این شخص قصد ازدواج دارد ولی می دانم او دزد محل است! یا این استخاره شما یک دختر را بدبخت کردید!

آقا فرمودند ازدواج خوب است، این آیه آمده: «الخبِیثَاتُ لِلْخَبِیثِینَ وَ الْخَبِیثُونَ لِلْخَبِیثَاتِ...» (آیه ۲۶ سوره نور) نگران نباش، طرف مقابل (دختر) هم دزد است!
«بعَوْنِکَ یا قُرَّةَ عَینِ الْمَسَاکِین»
خدایا به کمک و یاری خودت این چهار دعای من را مستجاب کن، ای کسی که روشنی چشم فقرا هستی.

حجت الاسلام علی تبریزی؛ پژوهشگر دینی

تراز