به گزارش مازند اصناف و به نقل از بلاغ،در سالهای نه چندان دور همواره وقتی فردی از دنیا می رفت، بستگان دور و نزدیک، دوستان و فامیل های نسبی و سببی همه در مراسم تشیع،تدفین و به خاکسپاری شرکت کرده و ضمن ابراز همدردی و قرائت فاتحه، در حد توان کمک مالی به خانواده متوفی می کردند که این عمل خداپسندانه موجب تأمین قسمتی از هزینه هایی همچون پذیرایی و مراسم مختلف و تهیه قبر می شد.
و چه بسا با این کمک های مالی نیز یتیمان صغیر و پیران و در یک کلام خانواده فقیری تا زمانی که عزادار است از لحاظ مالی تأمین گردند و مصداق بنی آدم اعضای یکدیگرند را لبیک گفته و با این عمل، افراد امیدوار به قبول اعمال از این دستی در پیشگاه خداوند باریتعالی بودند ولی در دهه گذشته تا کنون این رسم دیرینه که ریشه در دیانت و فرهنگ اصیل ایرانی داشته به یکباره کنار گذاشته و افراد به صورت خانوادگی و فامیلی و طایفه ای بنا بر وسع مالی خود سوار بر ماشین های خود شده و با صف های طولانی و به راه انداختن رژه ماشین ها در مراسم مختلف اموات شرکت می کنند که بار دیگر شرکت در مراسم را عملی فی نفسه بسیار خوب می دانیم ولی بهتر نیست که در این بین فکری به حال خانواده داغدار و عزادار جهت تأمین حداقلی مراسم مختلف از روز به خاکسپاری وغیره شود. آیا امیدی به احیاء این سنت های نکو و فراموش شده وجود دارد؟
 
بعضی از مراسم فاتحه خوانی در استان رنگ و بوی سیاسی گرفته و مرده بیچاره در حال استغفار و جواب به نکیر و منکر است ولی مردگان و زندگان نزدیک به انتخابات مراسمی مختلف از سایرین را شاهدند. کاندیداتورهای مجلس، شورای شهر و روستا و به تبع آنها مدیران کل و میانی تا سرایه دار همه می آیند.

تاسف بار تر آنکه این عده محل خدمت خود را ترك و ارباب رجوع را بلا تكليف رها نموده و به بهانه حضور در مراسمات تدفين و عزا در شهرستان محل كانديداتوري آينده اش شركت نمايند!!؟
 
مخلص كلام اينكه؛ بهتر اينست برخی ها در مراسمات شادي و عزاي اهالي شهرستان خدمتي خود شركت نموده و بي خيال شهرستان ساري شوند كه انتخابات چيزي غير از اين ديد و بازديدهاي سياسي  مي باشد.