به گزارش مازند اصناف و به نقل از تراز ؛ در آیه ۲۶۳ سوره بقره می خوانیم: «قَوْلٌ مَعْرُوفٌ وَ مَغْفِرَةٌ خَيْرٌ مِنْ صَدَقَةٍ يَتْبَعُها أَذىً وَ اللَّهُ غَنِيٌّ حَلِيمٌ» «گفتار پسنديده (با نيازمندان) و گذشت (از تندى آنان)، از بخششى كه بدنبال آن آزارى باشد بهتر است؛ و خداوند بى نياز بردبار است.»

سه نکته کوتاه و شنیدنی در خصوص آیه فوق:

* رسول اكرم صلى اللَّه عليه و آله می فرمایند: اگر سائلى نزد شما آمد، به يكى از اين دو روش عمل كنيد: «بذلٌ يَسير او ردٌّ جَميل» يا چيزى كه در توان داريد به او عطا كنيد، يا به طرز شايسته ‏اى او را ردّ نماييد.

* آبرو و شخصيّت شخص نیازمند، با ارزش‏تر از حفظ شكم و شخص فقير است. لذا از این آیه می فهمیم که انفاقی ارزش دارد و آن دنیا در روز جزا به کارمان می آید و از ما دستگیری می کند که همراه با اخلاق باشد. چیزی که امروزه کمتر شاهد آن هستیم و غالباً انفاق های ما با عدم تکریم و احترام برای نیازمندان است. برای مثال یک کمک مالی را در رسانه ها در بوق و کرنا می کنند در حالی که ممکن است این کار آنها موجب آزار و رفتن آبروی خانواده مومنی شود. یا با نیشخند از دختربچه ای که پشت چراغ قرمز ایستاده گل می خرد در صورتی که همان نیشخند یا رفتار ما ممکن است موجبات شکستن دل او شود.

* ما همیشه گمان می کنیم که بزرگی کارهای نیک به اندازه ظاهری آنهاست. مثلاً اگر دوستی از ما کمک خواست هرچه بیشتر دادیم ارزش عمل ما بالاتر است. در این معیار غلط اگر کسی از ما کمک خواست و نداشتیم خیری نصیبمان نمی شود. حال آنکه این تصور طبق آیه فوق غلط و نادرست است. کار نیک ارزشش به نیت است. اگر کمک مالی زیادی کردیم ولی منتی هم بر سراو گذاشتیم یا حرفی زدیم که خدای ناکرده به دل گرفت کار ما ارزش چندانی نزد پروردگار متعال ندارد.

حال آنکه اگر پولی برای کمک نداشتیم ولی پای درد دلش نشستیم و با او هم کلام شدیم و موجب آرامش و سبک شدنش گشتیم قطعاً اجر بیشتری خواهیم برد. چرا که آیه می فرماید اگر با اخلاق خوب کمک هم نکنی و نداشته باشی بهتر و با ارزش تر از این است که پول بدهی و کمک بکنی ولی رو ترش نمایی.