نون و القلم ما يسطرون

 سلام ،سلامي به گرمي ذات قلم و به گويايي و شيوايي زبان قلم ، قلمي كه به دست من، تو و اهالي قلم است و دست به دست مي چرخد بسيار مبارك ،مقدس و عظيم است.

قلمي كه بي ريا، مهربان ،آرام و بي هيچ منتي به حرف هاي دلت گوش مي سپارد و سپس آنرا از اعماق وجودش و نثار قطره قطره خون دريائيش و با ايثار و از خود گذشتگي و با تمام پاكي و ارادتش ، به كاغذ مي بخشد.آري ، به راستي كه قلم آموزگار لوح هاي سفيدي است بنام كاغذ ، خوش به حال كاغذ كه حرف قلم را مي فهمد.

 گفتيم مبارك ازآن جهت كه قلمي كه امروز در دستان من و توست ديروز در دستان تواناي بزرگاني بوده چون سعدي، حافظ،فردوسي و كمي نزديكتر چون سپهري،ثالث، يوشيج، جلال آل احمد و ... كه وقتي پي به عظمت و مقام والاي انساني و ادبي آنها مي بريم شرم مانع از آن مي شود كه دست را با قلم آشنا سازيم.

 قداست قلم تا به حدي است كه خداي تبارك  و تعالي از آن در كتابش قسم ياد مي كند. آري قلم مقدس است و قابل ستايش و تكريم.

اين موهبت الهي در تن رنجور قلم نيست بلكه در نفس قلم و روحي است كه نويسنده در كالبد آن مي دمد .بنده معتقدم قداست قلم تا بحدي است كه بايد براي به دست گرفتنش لوح دل را از هر لكه اي زدود و با تهذيب نفس وضو ساخت و سپس دست بر قلم برد.     

اما عظيم بودن قلم كه هر چند با توجه به دو ويژگي ذكر شده قبلي مي توان به آن پي برد، اما مقصود اصلي بنده از آن، روح معنوي و ظاهري قلم كه در عرف جامعه تصور مي شود نيست،بلكه منظور بنده عظمت و حساسيت قلم از روزگاران پيشين تا كنون و همچنين نقش غير قابل انكار و حياتي آن در دنياي امروز مي باشد و اين حساسيت تا به حدي است كه مسئوليت و تكليف را براي هر نويسنده در بر خواهد داشت.

بي شك اين موهبت الهي ،نويسندگي و الفت باقلم چيزي نيست كه نصيب هر كسي شود گذشته از آن كه هميشه و در همه موارد استثنا وجود داردو از مواهب الهي و موقعيت هاي حاصله سوء استفاده مي شود.

نبايد فراموش كرد كه اين استعداد ذاتي را خداوند در وجود آدمي نهاده واين يك لطف الهي است و آدمي در شكرانه اش چه تواند جز آنكه آن را در راه او بكار گيرد و با اين عمل عليرغم زباني الكن و وجودي محدود و به واسطه گيري قلم راهي به تقرب جويد.

باشد كه هميشه و در همه حال ياد خدا را در نفس  قلم هامان جاري كنيم و يادمان نرود كه هر نوشته تنها مجموعه اي از جملات نيست كه در كنار هم گماشته شده اند بلكه مجمو عه اي از تفكرات ، احساسات و دل نوشته و الهاماتي است كه از نهاد آدمي سرچشمه مي گيرد و اگر در پشت اين نوشته ها تفكرات ، احساسات و منطق نادرست  و آلوده اي نهفته باشد چه آگاهانه و چه نا آگاهانه مي تواند بر دهها ، صدها و شايد بر هزاران مخاطب كه از اين چشمه مي نوشند تاثير سوء گذارد و اينجاست كه مسئوليت و تكليف هر نويسنده در برابر دنياي كلمات و واژه ها در كنار هم نشيني با قلم و در  قبال مخاطبان و بالاتر از همه خداي متعال جلوه مي نماياند .

اميدوارم كه همگان در اين تكليف الهي كه خدا بر دوش هامان نهاده پيروز و سر بلند باشيم . ..

                                                                                                ان شاء ا...