به گزارش مازند اصناف؛ خداوند متعال در آخرین آیه از سوره انعام به انسان ها گوشزد می کند که چه جایگاهی دارند تا خود را بشناسند و متاع وجودی خود را به هر ثمن بخس و قیمت بی ارزشی نفروشند:
رسد آدمی به جایی که بجز خدا نبیند
بنگر که تا چه حد است مقام آدمیت

این آیه به ترسیم موقعیت انسان در جهان هستی و اهمیت مقام او اشاره می نماید. اگر انسان ارزش متاع وجودی خود را شناخت و دانست که برترین موجود در جهان آفرینش است دیگر چگونه در برابر سایر مخلوقات سجده و یا حتی سر خم خواهد کرد!؟ انسانی که فرمانروای عالم خلقت است گاهی با خودناشناسی جایگاه خویش را از جمادات هم پست تر می کند و در برابر سنگ و چوبی خم و راست می شود!

در آیه ۱۶۵ سوره انعام (آخرین آیه این سوره) می خوانیم
«وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلاَئِفَ الأَرْضِ وَرَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِّيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ إِنَّ رَبَّكَ سَرِيعُ الْعِقَابِ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ.»
«اوست خدايی که شما را خليفگان زمين کرد و بعضی را بر بعض ديگر به درجاتی برتری داد، تا شما را در چيزی که عطايتان کرده است بيازمايد؛ هرآينه پروردگارت زود کيفر می دهد و او آمرزنده و مهربان است.»
                                                                                    ***

سه نکته:
* آغازش رحمت، پایانش مغفرت
این سوره زیبای قرآن با حمد الهی آغاز شد «الحمد للّه الّذى خلق...» و با رحمت بی منهتای خداوندی پايان مى پذيرد: «ا وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ.»


** اختلافات دست ساز بشر!
بی شک بین آحاد بشر اختلافاتی وجود دارد که ریشه مصنوعی دارد. یعنی نتیجه ظلم و استعمار و زیاده خواهی گروهی از آنهاست. مثلا گروهی حق شغلی دیگران را با پارتی بازی می خورند و اقوامشان را در عین نالایقی جایگزین می کنند؛ یا عده ای با تجارت های حرام یا از راه ناصحیح به سرمایه های کلان می رسند؛ یا عده ای با رانت و غیره حق ملتی را می خورند؛ یا جوامعی که از راه استعمار حقوق ملت های ضعیف تر را می خورند. اینگونه اختلافات را نمی توان به حساب دستگاه آفرینش گذاشت و دلیلی بر دفاع از آن نیز نداریم.


*** آیا اختلافات بشر با هم منافی عدالت است؟
در عین حال ولی با رعایت همه اخلاقیات هم افراد بشری از حیث استعداد و ذوق و سلایق و حتی جسمانی یکی نیستند. سخن و اشاره آیه نیز به این موارد مرتبط است. آیا این اختلافات منافی عدالتند؟ یا به عکس عدالت یعنی هر چیزی در جای خود قرار داشتن نه یکسان بودن. اگر همه افراد جامعه اسلامى مانند پارچه يا ظروفى كه از يك كارخانه بيرون مى آيد، يك شكل، يكنواخت با استعداد مساوى و همانند بودند، جامعه انسانى يك جامعه مرده بى روح و خالى از تحرك و فاقد تكامل بود. قرآن مى فرماید اين تفاوتها وسيله آزمايش شماست و آزمايش نیز در مورد برنامه هاى الهى به معنى تربيت و پرورش است.

تراز