به گزارش مازند اصناف؛ علی معتمدزادگان در گفتگو با خبرنگار مهر، ارتباط مؤثر بین بخش آموزش، پژوهش و تولید با یکدیگر و جامعه از دغدغه‌های دیرینه برشمرد و گفت: نگاهی گذرا به تمایل کم بسیاری از مصرف‌کنندگان به مصرف کالاهای داخلی، سهم ناچیز بخش خصوصی از تأمین بودجه پژوهش، مشکل بسیاری از فارغ‌التحصیلان برای یافتن شغلی مناسب نشان می‌دهد که هر یک از آن‌ها نیاز به بازتعریفی اساسی دارند.

وی اظهار داشت: سهم کم تولید محصولات جدید فنّاورانه، اتکای زیاد به دانش فنی غیربومی، قیمت تمام‌شده بالای محصول و مشکلات عدیده در حوزه صادرات از موارد مهمی هستند که باید در صنعت بازنگری شوند. پایین بودن بودجه پژوهش و فناوری از بودجه عمومی کشور، همخوانی کم پژوهش‌ها با نیاز واقعی صنعت و جامعه، نسبت نه‌چندان قابل‌توجه فناوری‌های تجاری شده به پژوهش های جاری از طرفی و وجود جمعیت بزرگی از فارغ‌التحصیلان که به‌سختی قابلیت جذب در بازار کار و پذیرش فعالیت‌های تخصصی در بخش تحصیلات تکمیلی دارند لزوم جهت‌گیری بهتر در امر آموزش و پژوهش را یادآور می‌سازد.

وی تصریح کرد: به‌منظور کارآمد سازی بیشتر سیستم، شکل‌گیری مدارس و دانشگاه‌های کارآفرین، تمرکز بر روی کیفیت به‌جای کمیت در امر آموزش (به خصوص تحصیلات تکمیلی)، ترویج و توسعه زیرساخت‌های فناوری به‌عنوان پل ارتباطی دانشگاه و صنعت، توجه بخش خصوصی به ظرفیت‌های پژوهش و فناوری و سرمایه‌گذاری در این حوزه، افزایش سهم پژوهش‌های لبه فنّاوری به پژوهش‌های عام ضروری است.

وی بیان داشت: فعال بودن بخش تحقیق و توسعه مبتنی بر دانش فنی بومی در صنایع، گسترش بازار و ارتقای نظام مالی در راستای تحریک بخش اقتصادی و کاهش قیمت تمام‌شده محصول، افزایش کیفیت و سطح خدمات محصولات، افزایش سطح فنّاوری محصولات و رقابت‌پذیری بهتر در بازار از مهم‌ترین عوامل موفقیت متولیان آموزش، پژوهش و صنعت در کشور است.