به گزارش مازنداصناف عدالت غیر از یکسان بودن است. اینکه آرزوی یکسان بودن همه چیز و همه کس را داسته باشیم باور غلطی است. تفاوت ها اگر ناشی از دستکاری انسان ها و ظلم و تعدّی نباشد حکیمانه هم خواهد بود. در یک بدن دست و پا چشم هرکدام شکل و کارآیی متفاوتی دارند اما این تفاوت نه تنها ناعادلانه نیست بلکه مطابق حکمت خداوند متعال است. ضمن اینکه حکمت خیلی از امور نیز از عقل ناقص بشر خارج است و هنوز پیشرفت علم نتوانسته به راز بسیاری از مسائل پی ببرد. پس یادمان باشد در امورى كه به دست ما نيست، مثل جنسيّت، زيبايى، استعداد، بيان، هوش، عمر و... بايد به تقسيم و تقدير الهى راضى بود.
به این موضوع در در آیه ۳۲ سوره نساء نیز اشاره شده و از طرفی به ریشه مال حرام اشاره می نماید تا مشخص شود در اسلام مسائل اقتصادى و اخلاقى بهم آميخته اند.
«وَ لا تَتَمَنَّوْا ما فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلى‏ بَعْضٍ لِلرِّجالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا وَ لِلنِّساءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ وَ سْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّ اللَّهَ كانَ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ عَلِيماً.»
«و آنچه را كه خداوند سبب برترى بعضى از شما بر بعضى ديگر قرار داده آرزو نكنيد. براى مردان از آنچه بدست آورده‏اند بهره اى است و براى زنان نيز از آنچه كسب كرده اند بهره اى مى باشد و (به جاى آرزو و حسادت) از فضل خداوند بخواهيد، كه خداوند به هر چيزى داناست.» (آیه ۳۲ سوره نساء)
                                                                                                                      ***

سه نکته:
* ریشه حرام خواری!
در آیات قبلی همین سوره از خوردن مال حرام به شدت نهی کرده بود و در این آیه ریشه حرام خواری را بیان می کند و آن را در طمع، آرزو و رقابت باطل می داند.
 

** اگر حرام کسب کردی از رزق حلالت کم می شود
زمانى كه اين آيه نازل شد، اصحاب پيامبر اكرم (ص) گفتند: مقصود از فضل در «وَ سْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ» چيست؟ قرار شد تا حضرت على (ع) اين موضوع را از پيامبر (ص) سؤال كند.
پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در پاسخ فرمودند: «خداوند ارزاق را در ميان مردم از طريق حلال تقسيم كرده و حرام را نيز عرضه كرده است. كسى كه حرام را تحصيل كند، به همان اندازه از رزق حلال خود كاسته است و بر حرام مورد محاسبه قرار مى گيرد.» (تفسير عيّاشى، ج ۱، ص ۲۱۵)


*** هرگز با این سه نفر مشورت نکن!
 طمع نتیجه سوء ظنّ به خداست و محصولش تشدید این سوء ظنّ. مولای متقیان حضرت علی (ع) در نامه به مالک اشتر او را از مشورت با بخیل، ترسو و حریص بر حذر می دارد و سپس می افزاید:
«اِنَّ الْبُخْلَ وَ الْجُبْنَ وَ الْحِرْصَ غَرَائِزٌ شَتَّی یَجْمَعُهَا سُوءُ الظَّنِّ بِاللهِ؛ بخل و ترس و حرص، غرایز مختلفی هستند که یک ریشه دارند و آن سوء ظنّ به خداست!» (نهج البلاغه، نامه۵۳)
آری همانطور که در آیه شریفه فوق اشاره شد طمع و آرزوهای دراز انسان را آلوده به انواع گناهان مانند دروغ، خیانت، ظلم و غصب حقوق دیگران می کند، چرا که اگر بخواهد حلال و حرام خدا را رعایت کند به مقصودش نمی رسد.

منبع: تراز