به گزارش مازنداصناف ثروت فراوان برخی مشرکین و یهودیان در زمان رسول اکرم (ص) و جولان آنها در شهرها برای تجارت و تفریح موجب شده بود که برای برخی از مسلمانان شبهه ای پیش بیاید که البته يك سؤ ال عمومى و همگانى براى بسيارى از مردم در هر عصر و زمان است. آنها غالبا زندگى مرفه و پر ناز و نعمت گردنكشان و طغيانگران و فراعنه و افراد بي بند و بار را، با زندگى پر مشقت جمعى از افراد با ايمان مقايسه مى كنند و مى گويند چرا آنها با آن همه جنايت و آلودگى زندگى مرفّهى دارند، اما اينها با داشتن ايمان و تقوى در سختى به سر مى برند؟ گاهى اين موضوع در افراد سست ايمان ايجاد شك و ترديد مى كند.

در آیات ۱۹۶ و ۱۹۷ خداوند متعال پاسخ این شبهه را داد که این بهره مندی آنها متاع اندکی است که به آنها در زندگی چند روزه دنیا دادیم ولی عقوبت بسیار سختی را برایشان در نظر گرفته ایم لذا شما فریب ظاهر زیبا و ثروت دنیایی آنها را نخورید. حالا در آیه ۱۹۸ به سرنوشت متقین در نقطه مقابل آنها اشاره می نماید.

در آیه ۱۹۸ سوره آل عمران می خوانیم:
«لَكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْاْ رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا نُزُلاً مِّنْ عِندِ اللّهِ وَمَا عِندَ اللّهِ خَيْرٌ لِّلأَبْرَارِ.»
«ولى آنان كه تقواى الهى پيش گرفتند برايشان باغ هايى است كه از پاى درختانش نهرها جارى است و جاودانه در آن می مانند، كه [اين‏] پذيرايى از جانب خداست و آنچه نزد خداست براى نيكان بهتر است.»

                      

                                                                                                                ***
سه نکته:

* باغهاى بهشت، مقدمه‏ پذيرايى شماست
واژه‏ «نُزُل» به نخستين چيزى كه با آن از مهمان پذيرايى مى كنند، گفته مى شود، مانند شربت و ميوه. گويا قرآن با اين تعبير می خواهد بفرمايد: در برابر رفت و آمدهاى تجارى كفّار، شما از مدار تقوى و ايمان خارج نشويد، زيرا باغهاى بهشت، مقدمه‏ پذيرايى شما خواهد بود، نه اصل آن! پس بدانید که نعمت هاى دنيوى نسبت به نعمت هاى اخروى بى‏ارزش است.

** تفاوت عمده مومنین و کفار در کسب ثروت
یکی از علل موفقیت مادی بیشتر جمعى از افراد بى ايمان بر اثر اين است كه در جمع آورى ثروت هيچ گونه قيد و شرطى براى خود قائل نيستند و از هر طريقى خواه مشروع يا نامشروع و حتى با مكيدن خون بينوايان براى خود ثروت اندوزى مى كنند! در حالي كه مؤمنان براى رعايت اصول حق و عدالت محدوديتهایی دارند و بايد هم داشته باشند، بنابراين نمى توان حال اين دو را با هم مقايسه كرد. البته حاصل آن آزادی و این محدودیت ها عقوبت و پاداشی است که در آیات ۱۹۶ تا ۱۹۸ به آنها اشاره می شود.

*** هر موفقیت و شکستی را به ایمان و عدمش نسبت ندهیم
اما گاهی مشکلات مادی عده ای و ثروتمند شدن گروهی علل دیگری هم دارد. مثلاً افرادى را مى شناسيم كه در عين بيگانگى از خدا در كارهاى زندگى جدى، مصمم، با برنامه و داراى پشتكار و استقامت و هماهنگى با يكديگر و آگاهى از وضع زمان هستند. آنها در حقيقت يك سلسله از برنامه هاى اصيل دينى را بدون استناد به دين پياده مى كنند. در مقابل افرادى هستند كه پايبند به عقايد مذهبى هستند، ولى بسيارى از دستورات عملى آنرا فراموش كرده اند. آنها افرادى بى حال، كم شهامت، فاقد استقامت و پشتكار و از هم جدا هستند! مسلما این افراد در زندگى مواجه با شكستهاى پى در پى مى شوند.

ولى اين شكستها نه به خاطر ايمان آنهاست، بلكه به خاطر نقاط ضعفى است كه دارند. پس تصور نکنیم تنها با خواندن نماز و گرفتن روزه بايد در همه كارها پيروز شویم در حاليكه دين يك سلسله برنامه هاى عملى براى پيشرفت در زندگى آورده كه فراموش كردن آنها با شكست و ناكامى همراه است. اين موضوع هم درباره يك فرد صادق است و هم مى توان آنرا در سطح يك كشور نيز پياده كرد.

منبع: تراز