به گزارش مازنداصناف  بدیهی است که رشد و پیشرفت اقتصادی جوامع، به میزان سهم مشارکت و حضور سرمایه‌گذاران بخش خصوصی آن بستگی دارد، آن چنانکه با مشاهده و بررسی الگوهای اقتصادی کشورهای توسعه‌یافته دنیا، وجود رابطه مستقیم پیشرفت و میزان سرمایه‌گذاری را واضح و روشن مشاهده می‌کنیم.

نکته جالب آن است که اغلب اقشار مردم و به‌ویژه تصمیم‌گیرندگان مسائل کلان در جوامع پیشرفته، به وجود رابطه علت و معلولی میان فرار سرمایه‌گذار و خروج سرمایه و گسترش معضلات و ناهنجاری‌های اجتماعی همچون بیکاری، فقر، اعتیاد، طلاق و ... در جامعه، خودآگاهی و اعتقاد راسخ دارند، لذا در چنین جوامعی سرمایه‌گذاران به‌عنوان بسترسازان رشد و تکامل بخش‌های دیگری چون اجتماعی، علمی، فرهنگی، ورزشی و ... از جایگاه ویژه و ارزش بالایی برخوردارند.

سال‌ها است که مسئولان منطقه‌ای، بنا بر موقعیت‌های مختلف با سردادن شعارهایی چون ایجاد بستر مناسب به‌منظور جذب سرمایه‌گذاران و یا ایجاد میل و رغبت در سرمایه‌گذاران بومی و غیربومی برای مشارکت در امر سازندگی منطقه، اعتماد مردم را به‌سوی خود جلب می‌کنند، اما در پایان مدت‌زمان ریاست هریک از این مدیران، توخالی بودن وعده‌های‌شان به روال مرسوم و همیشگی، با مشاهده فرار سریالی سرمایه‌گذاران و خروج سرمایه از شهرمان، بر همگان آشکار می‌شود.

گفتنی است، خروج سرمایه از شهرستان تنکابن تنها به‌واسطه فرار سرمایه‌گذاران غیربومی محدود نمی‌شود، بلکه این پدیده شوم اقتصادی همانند یک اپیدمی به سرمایه‌گذاران بومی منطقه نیز سرایت کرده است، چنانکه برخی از این چهره‌های بومی در گفته‌های خود از کرده خویش اظهار ندامت و پشیمانی کردند و از ورود به عرصه فعالیت‌های اقتصادی در تنکابن به‌عنوان سرمایه سوزی و بر باد رفتن سرمایه یک‌ عمر کار و تلاش شبانه‌روزی عنوان می‌کنند.

به گفته برخی از سرمایه‌گذارانی که در طی سالیان گذشته در منطقه حضورداشته و درنهایت عطای سوددهی طرح و پروژه خود را به لقایش بخشیدند و رفتند: بی‌توجهی مسئولان در ایجاد بسترهای مناسب، عدم رسیدگی به خواسته‌ها، ایجاد موانع و کارشکنی در مسیر فعالیت‌های اقتصادی، میل و رغبت جهت هرگونه سرمایه‌گذاری در این منطقه را از افراد بومی و غیربومی سلب کرده است.

افرادی همچون، ابراهیم شاهمنصوری از عرصه فعالیت‌های ورزشی، رضا ظفرپور سرمایه‌گذار پروژه اقامتی ـ گردشگری هتل آوا، پژمان شریعتی سرمایه‌گذار پروژه میدان بار میوه و تره‌بار مرکزی تنکابن به‌عنوان سرمایه‌گذاران بومی و یا چهره‌های غیربومی همانند حسین سیدی سرمایه‌گذار پروژه تفریحی، فرهنگی، ورزشی و توریستی سیستانا، رکسانا و بردیا، محتشم سرمایه‌گذار پروژه عظیم تفریحی، تجاری و اقامتی توریستی امپراتور که خروج این افراد از چرخه اقتصادی شهرستان تنکابن را می‌توان به‌مانند حلقه‌های ازهم‌گسسته یک زنجیر تشبیه کرد.

ازهم‌پاشیده شدن حلقه‌های زنجیر که در نگاه مسئولان شهرستان چنان عادی جلوه می‌کند که گویی سریال تکراری فرار سرمایه‌گذار از این شهرستان به یک فرهنگ تبدیل شده است.

نگارنده عوامل مهم فرار سرمایه‌گذاران و خروج سرمایه از شهرستان تنکابن را از چند زاویه مورد تحلیل و بررسی قرار داده است که ازجمله این موارد می‌توان به رفتار سلیقه‌ای، کج‌خلقی و حقیقتی تلخ به‌عنوان درخواست‌های نامعقول مسئولان از سرمایه‌گذاران جهت تأمین هزینه حقوق ماهیانه کارکنان برخی از نهادها و... اشاره کرد.

منبع: بلاغ