مازند اصناف: یادش بخیر! آن روزها اگر آرزوی لباس های شیک ، دوچرخه های لوکس، ماشین های خارجی و یا صد ها چیز رنگارنگ در دلمان جایی داشت اما روی ظرف طاقچه خانه هامان پر بود از میوه های نوبرانه بهاری ! پر بود از آلوچه و توت فرنگی ! پر بود از زرد آلو و گیلاس و آلبالو ! چه کسی فکر می کرد چندین سال بعد روزی خوردن زردآلو هم برای خیلی از کودکان سرزمین مان آرزویی شود دست نیافتنی !!! امان ازدست این  نوبرانه ها !

این روزها روی طبق های میوه فروشی های بازار میوه های رنگارنگ و خوش مزه ای چیده می شوند که باید برای مزه کردنشان بازای هرکیلو حقوق چند روزت را بپردازی ! این روزها بچه ها هم مثل بزرگترها می بینند و می خواهند و شاید شرمندگی والدین و حسرت فرزندان تلخ ترین قصه ی خوشمزه ی این ماجرا باشد.

نوبرانه ها بهانه ی دلالانی است که نرخ نامتعارف این روزهای بازار را تعیین کرده اند. براستی کنترل این نرخ های سر به فلک رسیده با کیست؟ آیا حاصل گشت های تنظیم بازار و بازرسی های متعدد  نرخ 20 و چند هزار تومانی این نوبرانه هاست؟

انصاف را شاید بتوان با پس و پیش کردن حرف های اصناف نگاشت اما چطور میشود آنرا در دل بازار کاشت خدا می داند! بی شک باید اصناف با انصافی داشت تا ظرف روی طاقچه خانه ها مثل سابق پر شود از میوه های نوبرانه بهاری. پر شود از گیلاس و آلوچه و توت فرنگی. ای کاش بازار هامان پر شود از رنگ خدا...

انتهای پیام/

مجتبی قربانی