نمی‌شود باور کرد کوتاهی مدیران را، بیچاره شمشادها، سه سال پنجه در پنجه شب‌پره‌ها، چشم انتظار مددی از آن‌ها امیدوار به رهایی از مرگ بودند آری، چه بخواهیم چه نخواهیم، چه مدیران را مقصر بگیریم چه شب‌پره‌ها را، باید بپذیریم که شاخ شمشاد، شکست.

فرقی ندارد که چه قدر کوله‌بارت سنگین است و رویت سیاه، فرقی ندارد که پیر هستی یا جوان، زن باشی یا مرد، عرب باشی یا عجم، سیاه باشی یا سفید، مرز جغرافیایی هم نمی‌شناسد، دین و مذهب هم رنگ می‌بازد، فقط کافی است خیمه عزایی محقر هم که شده در دلت برپا کرده باشی تا آن وقت شوق حسین تو را از زمین‌گیری دنیا، بلند کند و قدم قدم راهت بیندازد!